Informatiepagina's
Papegaaiennieuwtjes
Leuk, gaaf, spannend en ookbest even wennen. Faye aan ons, maar misschien nog wel meer, wij aan Faye. Maardat ging heel snel, want... Wat...een...feest!!!!
Ons is gevraagd een stukjete schrijven, maar waar begin je. Het is en blijft een dier, dus het volgendeklinkt misschien wat vreemd, maar je haalt een 'half kind' in huis... Zo bizar,zo slim, bewust aanwezig/betrokken. Ze wil helemaal onderdeel van de fam zijn.Ze ziet ons graag als we eten, gaat als het even kan met 1 van ons mee onder dedouche, zit graag met ons buiten in de zon, gaat mee een wandelingetje maken,mee naar de speeltuin, ze zegt je gedag, vraagt om snoep/eten of drinken, zingthele liedjes, wil kroelen, te veel om op te noemen. Echt onwijs leuk. En ja zekan soms ook behoorlijk tetteren, slopen, rommel maken en eigenwijs doen,maar dat mag de pret niet drukken.
Ook de kids gaan steedsmeer met haar doen, die moesten best wat wennen 'aan dat dier met die grotesnavel', maar ook zij leren steeds beter wat wel en niet kan.
Faye staat overdag gewoonlekker vrij in de huiskamer (of buiten) op haar eigen klimboom en rond 19.30uur horen we meestal....'Fayetje slapen?' En dan gaat ze lekker naar boven inde kooi een tukkie doen.
Als wij gaan slapen zeggenwe haar nog even goedenacht en smorgens rond een uur of 8 begint het gebrabbelvanuit de kamer weer... 'Hallo?.. Fayetje kroelen? ..joehoe?... Hallo?'..endaar is ze weer! Echt onwijs leuk en gezellig!
Mijn naam is Coco een 9 jarige timneh grijze roodstaart met een vlotte babbel.
Via een opvanggezin en een weekje logeren bij de dierenarts ben ik sinds een paar maandjes geland in Rotterdam.
Vond het erg spannend en was best wel onzeker toen ik bij mijn nieuwe huisje aankwam.
In het begin wist ik niet wat ik zag hier ,alleen de kleuren al ,een knalgele halsband parkiet ,een blauwgele ara ,en een prachtige edelpapegaai met teveel kleuren om op te noemen.Achteraf was dat slechts het begin nog maar ,er zijn hier allemaal takken en touwbanen met speeltjes en lekkers en knaagdingetjes ertussen.
Maar waar ik mij pas echt over verbaasde was de manier waarop de vogels hier als ware trapeze artiesten door deze jungle klommen,sprongen en slingerde.Bij mij werd er vanuit gegaan dat ik ook zo behendig was ,maar zodra ik op zo'n touw werd gezet kukelde ik om en hing ik op mijn kop.Dit vond ik eerst niet zo aardig van de huisgenoten,maar nu klim en klauter ik bijna met hetzelfde gemak als de anderen door de jungle en heb ik een stuk beter evenwicht.In het begin heb ik aardig wat grappen uit de kast getrokken waar de huisgenoten met open ogen in trapte.Zo doe ik net of ik metalen bakjes in en uitdeuk,en doe ik verschillende huishuidelijke apparaten na.Die verbaasde hoofden hier....ONBETAALBAAR!
Alleen de telefoon trapte zij niet in ,de mannelijke huisgenoot zei dat het de verkeerde beltoon was.
Verder tel ik af en toe de brokjes mee als ze worden uitgedeeld ,vooral bij zes en zeven laat ik duidelijk van mij horen.En in het begin zei ik tegen de halsband parkiet kssst ksst om haar bij het bakje weg te jagen.Maar hier is zij niet echt van onder de indruk helaas.
De halsband parkiet en ik delen samen een speelplaats en elke ochtend is het weer een race wie het eerste in het prive zwembadje ligt.Met de blauwgele ara heb ik ook veel gemeen en ook al zitten we niet fysiek in elkaars buurt hebben we genoeg interactie.
We houden allebei van slopen en krijgertje spelen,en zijn beide erg muzikaal.Soms fluiten we samen een duet.En soms roep ik 'ziiiiiiingeeeeen' en zij roept 'ga dansen'.
Je kunt wel zeggen dat wij samen de gangmakers zijn hier ,de ara blinkt uit in haar uitvoeringen van menselijke lichaamstaal ,en ik met mijn grote woordenschat en gekke stemmetjes.Vooral mijn 'bert en ernie lachje' is succes gegarandeerd daarmee krijg ik iedereen onder de tafel.Zo hebben wij allemaal onze kwaliteiten hier en vul ik het gezelschap perfect aan.
Verder ben ik al mee op vakantie geweest ,mee boodschappen doen ,naar het park toe en op visite mee.Ook hoorde ik van de andere gaaien hier dat als het straks wat beter weer is wij nog veel meer spannende dingen gaan doen zoals wandelingen ,evenementen,fietsen en varen.
Daar kijk ik erg naar uit aangezien dat niet lang meer zal duren .
Groetjes en tot ziens op de evenementen Coco.
Ik zal me even voorstellen. Mijn naam is Croky. Eerst heette ik Jeffrey, maar daar vond mijn vrouwtje niets aan. Nou, mij best, ik doe daar niet moeilijk over.
Ja, de laatste maanden waren voor mij best spannend. Half november werd ik naar mijn nieuwe thuis gebracht. Ik was best zenuwachtig hoor, maar liet daar natuurlijk niets van merken. Wat een herrie toen ik daar binnen kwam. Er liepen 3 harige monsters op 4 poten en nog eens 2 naakte katten. Ik dacht nog, dat gaat lollig worden. Er stond een mooie klimboom in de kamer en al snel werd ik daar op gezet. Ik verroerde me niet, maar hield wel alles stiekem in de gaten. Natuurlijk stond ik volop in de belangstelling, tof hoor.
De volgende dag ging ik lekker douchen. Ook met de plantenspuit nat sproeien vind ik heerlijk.
‘s Avonds was ik natuurlijk bekaf, dus hup naar mijn slaapkamer boven, want ik moet 12 uur
slaap hebben.
Ondertussen ben ik helemaal gewend en heb 't reuze naar m'n zin.
Iedere dag gaan we even naar buiten, tenzij het hondenweer is natuurlijk.
Overdag zit ik lekker op de speelboom, daar hangen leuke speeltjes aan, die natuurlijk gesloopt moeten worden. 's Avonds mag ik altijd een uurtje bij mijn vrouwtje op de bank zitten, dan kijken we gezellig naar de tv. Quality-time noemt ze dat. De harige monsters en naakte katten zitten er dan ook bij. Ze vinden me best aardig, merk ik. Ik kan ook al aardig blaffen.
Oh ja, in de vakantie mag ik ook mee, joepie! Ik heb al een reisbench, er moet alleen nog een standaard komen om overdag op te zitten. Lijkt me super.
Doei doei.
Groetjes van Croky
Avonturen van Kenji
Hallo lieve lezers
Ik ben Kenji, en nadat Saskia van de Moderne Papagaai mij zo liefdevol heeft opgevangen, toen ik even geen thuis meer had, heb ik nu een nieuw thuis.
Het dorp waar ik woon heet Biddinghuizen en mijn baasje en vrouwtje wonen er ook nog maar net heb ik gehoord.
We vormen al een echt gezinnetje samen met de hond Indy. Ik roep nog wel eens de verkeerde naam 'Igor zit' zeg ik dan maar daar luistert ze natuurlijk niet naar want ze heet Indy.
Mijn baasie en vrouwtje vinden het leuk als ik praat en geluidjes maak.
Mooi fluiten, zeemeeuwen, piepjes en nog veel meer zit er in mijn repetoire.
Op een dag heb ik mijn vrouwtje voor de gek gehouden.
Baasie was niet thuis en vrouwtje was in de keuken bezig, Indy lag lekker te slapen toen ik in eens vanuit mijn boom ging zitten miauwen!
Mijn vrouwtje keek op en dacht 'een kat? en we hebben helemaal geen kat! Is er stiekem een mee naar binnen geglipt of zo!?' het duurde even voordat ze door had dat ik het was.
Ik geloof dat mijn vrouwtje het miauwen wel heel leuk vind want daar krijg ik veel aandacht door. Dan miauwt ze terug.
Ik schreef al dat ik een mooie boom heb gehad waar ik buiten mijn kooi in kan zitten. Maar wat denk je, ik heb een manier gevonden hoe ik er af kan komen! Via de gordijnen op de bank naar mijn kooi naar de hondenmand en dan kan ik zo op de grond en dan klim ik lekker op de stoel die bij de tafel staat. Daar kan ik alles overzien.
Ik vond het eng om naar buiten te gaan. Maar doordat mijn vrouwtje eigenwijs was en mij toch elke keer weer mee genomen heeft vind ik het nu toch wel leuk. Ze hebben zelfs voor mij een wandelwagen gehaald waar ik dan op kan zitten!
En dan gaan we samen met vrouwtje, en haar dochter met grijsje Sjacco, aan de wandel lekker de buurt verkennen. Laatst gingen we zelf met z'n 6e op pad want ook de 2 honden gingen mee.
Zoals jullie kunnen lezen heb ik het super naar mijn zin en ik hoop nog veel mee te maken maar ik denk dat dat wel gaat lukken.
Groetjes Kenji
Het is een uitdaging om een amazonepapegaai als Koko te verzorgen. Hij heeft een sterke wil en als hij vindt dat je hem te weinig aandacht geeft gaat hij schreeuwen. Ik doe mijn best om het hem naar de zin te maken.
Je maakt echter heel wat mee. Toen ik Koko pas had heb ik bijvoorbeeld geprobeerd om hem onder de douche te stoppen. Tijdens de cursus was me immers verteld dat alle papegaaien van douchen houden. Ik kwam er al snel achter dat Koko een uitzondering is. Hij snelt zich onder de straal vandaan en loopt het liefst direct de badkamer uit. Ik dacht slim te zijn door hem op een stok te zetten en die hoog in de lucht te houden, zodat hij er niet vanaf kon springen. Koko is echter ook niet dom. De eerste keer dat ik dat probeerde greep hij zich direct vast aan de doucheslang, klom naar boven en ging op de douchekop staan terwijl het water nog liep. Daarna begon hij te lachen. Ik geloof niet dat Koko begrijpt wat sarcasme is, maar ik voelde me uitgelachen. Nu hou ik het bij een plantenspuit, hetgeen Koko al vervelend genoeg vindt.
Het is heel gezellig, een vogel in huis. Het enige nadeel is dat Koko niet van vrouwen houdt, wat lastig is als je op zoek bent naar een vriendin. Laatst kwam er een leuke date bij mij op bezoek. Na de situatie een minuut of vijf te hebben ingeschat klom Koko van zijn kooi, waggelde de vloer over en begon agressief in haar been te bijten. Hij probeerde zelfs haar broekspijp op te klimmen. Ik wist mijn lachen in te houden, maar mijn date stond er verloren bij. Mannelijk gezelschap vindt hij reuze fijn, maar ik moet hem binnenkort toch leren hoe met vrouwen om te gaan.
Karel Kok in Spanje
Ik zal om te beginnen mij even voorstellen, ik ben Karel Kok en sinds 12 mei van dit jaar zijn mijn baasjes de gelukkige eigenaar van dit persoontje.
Nadat ik goed en wel een beetje gewend was aan mijn nieuwe huis in Den Haag werd ik plotseling in de nacht van 19 juli wakker gemaakt en meegenomen in een grote honden bench in de auto.
Ik ging op vakantie!!
Wat een belevenis ik was onderweg naar een camping in Spanje. Met regelmatig stoppen, hebben we er ongeveer 16 uur over gedaan. Wat had ik een bekijks onderweg. Als we ergens gingen tanken mocht ik er direct uit en op mijn schommel ergens aan een boom of op mijn reisstandaardje, fijn trekken en kluiven aan de touwen.
Toen we eenmaal op de camping waren aangekomen, had ik het al vrij snel helemaal naar mijn zijn, heerlijk al die aandacht. Iedereen die voorbij liep moest even wat tegen mij zeggen of wat lekkers langs brengen. Ik zat dan ook de hele dat op mijn standaard voor de caravan waar ook een oh zo fijne schommel was gemaakt.
'S avond ging ik wel later naar mijn bed dan ik gewend was maar dat kwam omdat ik het zo enorm naar mijn zin had. Ik sliep in de caravan in de bench, dat was het enige moment dat ik in de kooi zat, verder de hele dag heerlijk onder de schaduw van de bomen schommelen, kletsen en uiteraard mijn touwen slopen (ze noemen mij ook wel Karel de sloper).
Tja aan al het leuke komt weer een eind. Na 10 dagen gingen we weer richting Nederland. Ook de terugreis ging mij goed af. Om de paar uur in de buitenlucht, de nodige aandacht en wc-rollen in de bench.
Helaas moest ik thuis wel erg wennen en heb ik een aantal dagen als een zielig vogeltje op mijn stok gezeten. Alle aandacht, zon en gezelligheid miste ik maar na te horen dat ik volgend jaar een week of 6 ga………
Adios amigos
Karel ‘de sloper’ Kok
Nikkie en Donja op vakantie in België
Hallo allemaal,
Jullie kennen me vast nog wel. Ik ben Nikkie en ik vind het leuk om aan jullie te vertellen dat ik een weekje op vakantie ben geweest naar België in de Ardennen, samen met Donja ook een blauwvoorhoofdamazone en Jan en Petra dat zijn mijn baasjes.
Maandag 23 juli gingen we dus voor een week daar naar toe,ontzettend spannend want het was voor ons allen de eerste keer, voor ons de eerste keer op vakantie en voor de baasjes de eerste keer dat we mee gingen.Nadat de gezondheidsverklaringen voor ons bij de vogelarts in orde gemaakt waren konden we vertrekken. Ja want jullie moeten weten dat ze hier een grotere auto hebben gekocht zodat we dus vaker mee kunnen op vakantie LEUK HE!
Die maandag de hele auto afgeladen met voornamelijk spullen voor ons.
Er ging een boompje mee waar we buiten op konden zitten en 2standaards waar we binnen op konden zitten, een plantenspuit, speelgoed, eten en verder alles wat een papegaai nodig heeft.
En O ja, de buggy ging ook mee, om daar lekker te wandelen op het park.
De rit duurde ongeveer 3 en half uur en het het was goed te doen.
Donja en ik zaten in onze reiskooitjes op de achterbank en dat ging eigenlijk prima. Onderweg zijn we ook nog een keer gestopt en kregen we wat lekkers en mochten we er even uit, daarna vervolgde de reis zich weer.Daar aangekomen alles uitgeladen en kon het genieten beginnen. Het huisje was prachtig en plek genoeg om ons neer te zetten en er was een mooie veranda waar we de hele dag buiten konden zitten. Voor het huisje lag veel gras waar we ook regelmatig hebben gezeten al was het maar om te sproeien, want het was wel erg warm. De eerste 2 dagen heb ik wel even moeten wennen, want ik wilde niet zoveel eten, maar is niet zo erg want ik kan wel wat hebben hoor, maar na 2dagen was ik gewend. Verder hebben we lekker gewandeld over het park waar we uiteraard veel bekijks hadden. Genoten van de natuur en het mooie weer.
Mensen die met ons op de foto wilde en altijd dezelfde vragen stelde OOH VLIEGEN ZE NIET WEG???? Nee natuurlijk niet we hebben het veel te goed bij onze baasjes!!
Alle gekheid op een stokje,vrouwtje vertelde dan geduldig dat we gekortwiekt zijn en ze dat doet omdat we dan niet in een kooi hoeven te zitten maar overal mee naar toe kunnen. En heerlijk kunnen genieten van het buitenleven en alles erom heen.
Nou ik ga er een eind aan breien,het was een supervakantie!!, we hebben met zijn allen genoten van een heerlijkweekje België. Ik hoorde in de wandelgangen thuis dat het zo goed bevallen was dat de reis volgend jaar misschien naar Frankrijk gaat. Oeoeoeoe Spannend!!!!!
Met Lorita gaat het erg goed gelukkig. Wel merk je dat ze op leeftijd is en niet zo heel sterk, maar ze vermaakt zich nog prima en heeft het naar d'r zin. Ze zingt en klets om dan weer even heerlijk te gaan slapen.
Bezoek krijgt Lorita op haar oude dag genoeg! Buffy en Luna de aga's vinden Lorita erg leuk en samen kunnen ze heerlijk veertjes verzorgen en slapen. Ze geniet van het buiten zijn, maar dan niet in de volle zon en niet te warm ! Wat dat betreft is Lorita één van de weinige die de zon niet gemist heeft deze zomer.
Onlangs had ze nog even een oogprobleempje. Door een misstap was ze van haar speelboom gevallen en pardoes op haar oog terechtgekomen, waardoor het hoornvlies wat was beschadigd. Gelukkig is dat met goede antibiotica zalf weer helemaal goed gekomen en heeft ze nu nergens meer last van.
Muziek en dan vooral opera vindt ze erg leuk. Lorita was dan ook fan van Opera Familia tijdens van de uitzending Hollands Got Talent. Ze mocht er speciaal langer voor opblijven. Gezien het meezingen van Lorita hadden ze van haar best eerste mogen worden. We zetten met regelmaat dan ook een opera cd voor haar op. Zo kan ze haar aria's weer even oefenen en nog steeds zijn ze mooi zuiver. Het is maar goed dat ze niet mee gedaan heeft aan Hollands Got Talent. Niemand had een kans tegen haar gehad :-D .
in het landelijke Overberg. En daar heeft ze het prima naar haar zin.
Inmiddels is er een kindje bijgekomen, nu 2.5 jaar oud. die twee gaan
hartstikke goed samen. Ze loopt al parmantig met Hilja op de stok rond
en voert druifjes. Ontzettend leuk om te zie hoe natuurlijk een kind
opgroeit met een papegaai en hoe tolerant Hilja is naar haar. Hilja
blijft helaas wel met periodes plukgedrag vertonen, met name in rui
periodes. Verder zit ze elke dag een paar uur in het grote duivenhok
buiten waar ze lekker stokken kan slopen. We hebben veel roofvogels in
de omgeving dus dit is een veilige plek met toch frisse buitenlucht en
zon. Deze week hebben we een logee, een timneh papegaai en dat gaat
ook prima. lekker samen douchen en de buitenlucht in. Al met al een
gezellige huisgenoot die haar plekje bij ons gevonden heeft!
Jip en Rocco zijn onafscheidelijk
Zo mooi om te zien hoe die twee met elkaar omgaan.
Natuurlijk zijn er wel eens echtelijke ruzies, maar die komen zelden voor.
Ze spelen dagelijks samen op de grote boom in de woonkamer, en delen hun speelgoed.
Wel is het zo dat ze op hun boom hun eigen snackplekje hebben, Jip eet het liefst uit een bakje, en Rocco 'gewoonâ€uit het vuistje.
Het liefst een balletje Juvenille, een stukje appel of banaan.
Zijn ze niet bij elkaar, maar in hun gescheiden kooien, dan roepen ze elkaar vanaf hun eigen hoek in de kamer.
Jip het liefst met een rollende RRRRR….. echt een vogel van stand.
En Rocco loopt als hij het zat is in zijn kooi zelf wel even naar de boom, geen probleem voor meneer, terwijl Jip toch liever even gehaald en gebracht word….
En als ze dan eenmaal zitten, is het een gefluit en gezang van jewelste!
Samen zingen ze de tune van de welbekende HEMA, al moeten ze elkaar wel even helpen, Rocco fluit de eerste noten, en Jip maakt hem dan weer af.
Dit duo is onafscheidelijk geworden, en hopelijk mogen we nog vele jaren van ze genieten, met hun verhaaltjes, liedjes ,riedeltjes en streken.
Zoals beloofd een kleine update over Coco, (we maken bijna net zoveel foto's als met de kinderen!) Hij is erg ondernemend, vind steeds meer nieuwe dingen uit, klimt onder zijn speelboom buiten i.p.v. er op, kruipt onder kranten,sloopt wasknijpers, kralen, touw, groen, klimt in de gordijnen (daar hebben we hem maar meteen uitgehaald, was geen strak plan vonden wij) vind het erg gezellig om bij ons te zitten, stapt ook op de arm, (we hebben het vermoeden dat hij erg geplaagd is met een stok, hij kan de stok van de dweil behoorlijk aanvallen en af en toe ook de opstapstok, dat wordt wel steeds minder, we houden gewoon vol. Hij kent zijn 'bed' ritueel, dat gaat ook hartstikke goed
Kortom het gaat erg lekker, hij wordt erg vrij. Hij heeft graag gedoe om hem heen, als hij ons hoort maar niet ziet gaat hij echt roepen 'hallo kimmy hallo?' 'bonjour' 'kimmy heeft de wereldcup (of zoiets)' hij fluit dan ook. (hij gaat trouwens ook steeds meer varieren in zijn fluitjes en woordjes, nieuwe woordjes). We vermoeden dat hij met 'kimmy' mensen bedoelt.
Hij is dus in ieder geval erg gesteld op gezelschap.
Allereerst de beste wensen en dan vooral veel nootjes gewenst voor 2011!
Jullie denken wel in de winter, die papegaaien hebben het maar goed, die hoeven de deur niet uit om te werken.
Nou, in mijn geval is daar niets van waar.
Nee, ik moet hard werken voor de kost, hoor, en dan moet ik natuurlijk ook weer van mijn warme plekje vandaan.
Dan help ik mijn baasje met banden plakken.
Heb ik dat goed gedaan mag ik weer naar binnen en krijg ik een lekker nootje, mmmmm!
En zo af en toe mag ik ook meedoen aan een kaartspelletje.
Ik begrijp de regels nog niet erg goed, dus pak ik zomaar kaarten, maar ik win wel altijd, goed he?
Daarom mag ik natuurlijk niet al te vaak meedoen.
Kortom, ik kom de winter wel door, hoor, met mijn 3 nieuwe baasjes.
Snavelkusje van Sjors (voorheen Chicco)
Het is niet makkelijk voor een Timneh om een nieuw gezin her op te voeden. Bijvoorbeeld:
Doen ze de gordijnen dicht, doen ze het licht aan!! Nou ja nu vraag ik je. Dus vraag ik beleefd: ' Ga je lekker slapen? ' Steevast hoor ik dan: ' Nee nog niet!' Maar uiteindelijk gaan ze dan toch maar slapen. En dan die kleine mormels aan de overkant van de kamer. Daar zitten een paar drukdoeners bij. Als ze het te gek maken roep ik: ' Nu is het wel genoeg! ' Maar echt werken doet het nog niet.
Ook zo iets, ik moet ze op vrijdag altijd waarschuwen dat het tijd is voor mijn bad. Ik ga dan op vrijdag uitgebreid in mijn waterbak met water spetteren. Dat helpt wel want op zaterdag ga ik mee onder de douche.
Afgelopen zomer lekker mee geweest naar de camping. Lekker gezellig al moeten ze wel zorgen dat ik aan het gesprek mee kan doen.
Maar ik begin me al goed thuis te voelen hier. Af en toe beetje heibel met de anderen, maar ik laat niet met mij sollen, dus laten zij me met rust.
Ik krijg regelmatig wat lekkers in de vorm van een walnoot of palmnoot. Ik klim ook op de touwring of op de stok. Laatst klom ik op de arm van de zoon des huizes. We hadden beiden zoiets wat doe ik nu. Af en toe babbel ik wat in mijzelf, de baas hoort dat niet altijd maar de vrouw wel. Dat vinden ze leuk. Dan roep ik : ' Goed zo! Kom maar! '
Regelmatig staat de kooi open en dan klim ik in en uit. Soms komt er iemand naar mij toe en die roept dan: ' KoppieKrauw! ' wat ze daar mee bedoelen weet ik nog niet. Als ze die vinger maar uit de buurt houden !
Ik ga ook wel eens mee naar jaarmarkten of open dagen, gelukkig hebben we tot nu toe mooi weer gehad. Altijd wel gezellig zo met andere papagaaien. Maar doorgaans zonder ik mij een beetje af. Ach het leven van een Timneh valt niet altijd mee!
Even nadat dit stukje geschreven is, kwam de baas bij mij staan toen ik op de kooi zat. Hij hield zijn arm vlakbij mij en ik stapte pardoes op zijn arm.
Ga je lekker slapen ?
Nadat ik een tijdje op een geweldig opvangadres heb gezeten ,ben ik op 26 juni 2010
uiteindelijk naar mijn adoptiegezin in Rotterdam verhuisd .
Heb het hier goed naar mijn zin ,en hang behoorlijk de clown uit waar ik ook ben .
Ben ook erg blij dat ik vaak mee mag en ook kennis maak met andere mensen en dieren.
Af en toe ga ik buurten bij 'tante Petra' daar heb ik hiervoor gezeten ,en zie regelmatig ook oude bekenden van de stichting terug op evenementen.
Ondertussen heb ik al een hoop leuks gedaan zoals rijden in auto,bus,metro en trein.
Boottochtjes gemaakt op de grote boot ,en zomers ook in de fluisterboot van mijn huisgenoten.
Uiteraard ben ik ook een keer overboord gesprongen ,daar schrokken mijn huisgenoten behoorlijk van .
Die dachten dat ik niet kon zwemmen. (kan ik ook niet maar wel over water lopen)
Ook ga ik veel mee het park in op de fiets of met de buggy ,en vaak mag ik ook mee boodschappen doen .
Ondertussen ben ik uitgegroeid tot een echte beroemdheid hier ,iedereen vraagt naar me.
En telkens vertellen ze mij wat ik natuurlijk allang wist 'wat ben jij mooooi'
Omdat ik het wel zielig voor die andere mannelijke huisgenoot vind zeg ik af en toe tegen hem
'wat ben jij een mooie man he!?'
Verder blaf,lach,en babbel ik graag en maak ik allerlei geluiden die mensen grappig vinden.
In combinatie met mijn stemgeluid ,gekleurde snavel en droge acties maakt dat mij de clown des huizes .
Verder hou ik erg van wandelen over de grond en bij de huisgenoten zitten vind ik ook erg gezellig.
Douchen vind ik ook heerlijk ,dat doe ik dagelijks samen met de badeend en de huisgenoot tegelijk .
Ondertussen zijn er nog 2 andere opvangvogels bijgekomen ,Lien de blauwgele ara
en sinds kort Okkie de valkparkiet .
Toen Lien hier net kwam moesten we de verhoudingen even opnieuw verdelen hier .
Ze is misschien wel groter dan mij,maar ik laat mij natuurlijk niet kennen.
Ondertussen gaat dat goed ,soms poetsen & zoenen we elkaar weleens stiekem als de huisgenoten niet kijken.
Soms houden we ook een kusjes feest dan vliegen de kusjes over en weer door de kamer.
Met 4 vogels in huis wordt er ook 4 x lekkers uitgedeeld ,om er zeker van te zijn dat het meeste lekkers
in mijn snavel eindigd heb ik 'het Sjef spaarsysteem' bedacht .
Het is echt geniaal en werkt als volgt : alles wat ik lekker vind gooi ik zo snel mogelijk uit mijn bakje op de grond.
Dit zodat de rest het niet van mij kan pikken,vervolgens ga ik de rest van de bakjes af om precies hetzelfde te doen.
Daarna maak ik mijn rondje over de vloer hier en heb ik het meeste van iedereen en ook nog eens precies wat ik lekker vind.
Helaas lukt het niet altijd en steekt de huisgenoot er soms een stokje voor ,dan krijg ik 'boef' of 'bengel' naar mijn hoofd geslingerd
en voor ik het weet zit ik weer op mijn eigen voerbakje.
Verder heb ik mijn draai helemaal gevonden hier en kan ik niet wachten tot de winter over is ,sneeuw vind ik wel geinig maar de tripjes naar buiten zijn mij te kort met dit weer .
Lieve mensen ik ga weer verder met de mooie man uithangen ,als jullie meer willen weten van mij kom dan naar een evenement
of wandeling van de stichting kunnen we de hele dag kletsen .
Sjef
Na enige tijd in de opvang gezeten te hebben, staat er in eens een vreemde vent voor mijn snavel. Ik kijk mijn opvang baasje aan en denk: wat moet die man. Wat me wel opvalt, is dat hij direct erg lief tegen mij is. Ik moet dan ook meteen op zijn hand zitten en dat vertrouwde ik niet helemaal. Enkele weken later is diezelfde man er weer maar hij heeft zijn vrouw meegenomen. Zo, wat een kanjer is dat, dat wordt mijn nieuwe baasje hoop ik. En ja hoor, wat ik al hoopte gebeurt. Na een kort ritje arriveer ik op mijn nieuwe adres. Ik krijg een onwijs grote kooi toegewezen en die bevalt me wel. Gelukkig heeft mijn nieuwe baasje de stokken laag in de kooi gemaakt, ik val namelijk nog wel eens van mijn stok. Jullie moeten weten, ik al ben al 40 jaar en niet zo sterk meer. Nog maar net aangekomen en mijn nieuwe buren komen mij begroeten. Het blijkt al gauw dat buurman Pipo (zwartkop caique)de baas is en dat buurman Paco (bonteboer) wel aardig is.
Wat ik alleen niet begrijp, als er opera gezongen wordt en ik alle aria's meezing dat mijn baasjes krom liggen van het lachen. Ik pak ze wel terug met het nadoen van de hond. Dan denken mijn baasjes dat de hond dat doet en moet zij haar mand in. haha dat is pas lachen.
Ieder geval heb ik het vreselijk naar mijn zin, o wacht even mijn baasje wil ook wat kwijt.
Dank je lorre, hallo papegaaien liefhebbers. Langs deze weg wil ik de stichting de moderne papegaaien nogmaals bedanken. Wij hebben een onwijze lieve papegaai en zijn stapel gek op onze amazone Lorre
Groetjes Astrid en Ron
Al anderhalf jaar woon ik nu bij Marieke. Wat een drukte is dat hier zeg. Ik ben gekleed in mijn sereen witte pakje, maar er zit hier allerlei kleur om me heen. Rood, blauw, geel, groen, grijs. En een herrie dat die gekleurde dingen kunnen maken! Je wil het niet weten. Maar ik kan altijd harder en dat laat ik echt wel eens horen.
Maar ik moet ook wel zeggen. Het is ook heel gezellig. Ik heb altijd wel iets of iemand om naar te kijken. En weet je wat ook leuk is? Marieke heeft pas weer een heleboel veranderd in onze speeltuin en dat is helemaal geweldig. Ik kan nu makkelijk heen en weer klimmen en die gekleurde mafkezen een beetje uit de weg gaan. Helemaal dol ben ik op zo'n ringetje met gekleurde sleutels eraan. Kan ik uren mee zoet zijn! En verder heb ik er reuzeplezier in om met van alles te gooien. Helemaal blij word ik van dat geluid als er weer iets op de grond kwakt haha Ik hou wel van een beetje rommel.
Maar er is een grijzig vogeltje bij, helemaal zacht en donzig, en ik vind haar helemaal geweldig. Ze komt ook wel eens tegen mijn kooi opklimmen en dan ga ik haar uitgebreid poetsen. Zoooo gezellig!!! Wie weet worden wij wel echte vrienden voor het leven. Dat zou wel heel erg bijzonder zijn na mijn veelbewogen leven. Duimen jullie maar voor mij.
Nu moet ik nog even gaan poseren, want jullie willen natuurlijk ook mijn pasfotootje zien.
Bonnie
Jeetje, wat gaat de tijd hard. Bonnie is alweer ruim 5 jaar bij ons. Mijn eerste opvangpapegaai uit de tijd dat ik als vrijwilliger aan de Moderne Papegaai verbonden was. Het enige wat ik wist was dat hij 20 jaar in de kooi had gezeten. Hij had geen voetring en was waarschijnlijk een wildvang. Inmiddels meer dood dan levend. Maar Bonnie knapte razendsnel op en allemensen, wat kwam er een leven in. Bonnie gaf zich niet een beetje maar echt helemaal en met volle overgave. Toen het moment daar was, om Bonnie te herplaatsen, kon ik het niet en na overleg met de stichting is Bonnie bij ons gebleven.
En hier, tussen alle andere papegaaien, is Bonnie het baasje, de coole, de stoere, en het grote voorbeeld voor elke opvangpapegaai die hier in huis komt. Ik kan met hem lezen en schrijven.
Deze jongen heeft geluk gehad dat hij ruim 5 jaar geleden werd afgestaan aan de moderne papegaai. Als ik nu naar hem kijk dan zie ik hem zo genieten. Hij gaat mee op vakantie, mee fietsen en wandelen. Hij heeft zijn eigen speelboom binnen en in de tuin heeft hij zijn éigen échte wilg om in te klimmen. Nooit heb ik een seconde spijt gehad dat ik hem liet blijven. Grappig is dat hij bezoekende volwassenen nog weleens plagerig in hun velletje wil knijpen als ze niet opletten, maar kinderen daarentegen, is hij hartstikke gek op. Hij joelt vrolijk met ze mee en gaat gewoon een beetje gek doen. Al staan ze vlak voor z'n snavel, hij doet geen enkele poging om ze te pakken. Bonnie hoort gewoon bij ons en we hopen dat we nog jaren van hem mogen genieten.
www.vrolijkepapegaai.nl
Ook ik was mee naar het tuincentrum om de kerstkaarten te maken.
Ik zit al een jaar in het opvanggezin, dit komt vast omdat ik zo'n blote
buik heb.
Mijn ouders hebben me in het nest vroeger al kaal geplukt dus ik wist niet
beter of dat hoorde zo.
Toen we bij de vogelarts kwamen waren mijn veerschachten al zo beschadigd
dat hij vertelde dat er nooit geen veertjes meer zullen komen op mijn buik.
Maar Adrie ziet dat niet eens meer, die zegt altijd dat ik de mooiste blote
buik heb van de hele wereld. En dan ben ik apetrots als ze dat zegt.
En als niemand mij wil adopteren dan mag ik gewoon lekker hier blijven!
(misschien wil ik dat ook wel )
Ik ben dol op alle soorten nootjes, juvenille en als ze hier gaan eten krijg
ik soms een hapje van een toetje...heerlijk is dat.
Samen met Karel, de opperbob, zit ik op de octopus maar als ze even niet
kijken kom ik daar stiekem vanaf en scharrel dan lekker de kamer rond.
Ik wordt dan wel meteen achtervolgt door twee poezen die hier ook sinds een
tijdje rondlopen maar die zijn heel lief voor ons allemaal.
Verder ga ik graag mee naar buiten. En door Rocky ben ik ook een echte Ajax
fan geworden.
Verder heb ik niets meer te vertellen alleen dat ik het best naar mijn zin
heb hier.
Groetjes,
Kareltje
Rocky
Ik ben nu zo'n 20 jaar jong. Ik was al eerder geadopteerd maar daar maakte ik te veel rommel en moest daarom weer weg. In het vorige gezin noemde ze me Roxy, maar ik blijf mezelf gewoon Rocky noemen! Dus dat doen ze hier nu ook. En hier maken ze allemaal rommel dus 1 rommelmaker erbij merken ze niet eens. Laatst zaten we hier nog met 7 van die grijze monsters, wel een gezellige boel hoor! Maar als ze te veel herrie maken dan roep ik keihard Stttttttt en dan luisteren ze wel naar mij. Met Karel, de opperbob, kan ik het alleen niet zo goed vinden, nou ja ik vind Karel wel leuk want ik roep hem altijd;'Kareltje kom maar!' Nou en dan komt ie hoor, dan ben ik best wel een beetje bang voor Karel. Vandaar dat ik een eigen speelboompje heb, dan zit ik Karel niet in de weg. Ik ben zoals jullie op de foto zien laatst meegeweest naar een tuincentrum om kerstfoto's te maken, best goed gelukt he? We waren daar met heel veel papegaaien, ook al weer zo'n gezellig uitstapje. Ja ik ga graag overal mee naar toe of het nu op de fiets of wandelwagen is ik ben altijd graag van de partij. Verder zing ik graag het hele jaar door; 'Dag Sinterklaasje', 'Schuitje varen theetje drinken', 'Busje komt zo' en natuurlijk 'Poesje miaauw'. Ik kan tellen als de beste en ben een echte Ajax fan! Er waren er hier laatst al drie die ook Ajax riepen, ik zorg wel voor een echte Ajax fan club. Nou jullie weten weer even dat het goed met me gaat.
Sinds 25 augustus van dit jaar, ben ik verhuisd naar Oud-Beijerland.
Ik woon nu in een gezin met 3 tweevoeters, een groene vlo (agapornis Sweep) en 1 viervoeter (hond Cinda).
In het begin was het erg wennen voor mij. Ik kom namelijk uit een huis met 6 andere papegaaien.
Nu ik een paar maanden hier woon, denk ik dat ik op een goede plek ben gekomen. Ik schreeuw (anders krijg ik teveel keelpijn) en bijt minder, ga dagelijks onder de douche, ga buiten wandelen en er wordt getraind met me.
Helaas zit ik hier met een groene vlo, wat is dat beest beweeglijk, het springt alle kanten op. Toch moet ik eerlijk bekennen dat ik hem al aardiger gaat vinden. We zitten al samen op de douchestok en regelmatig samen op de speelboom.
Cinda is een leuke viervoeter. Ik mag elke dag mee om haar uit te laten. Ik heb al geleerd om haar naam te fluiten en dan komt Cinda ook trouw naar me toe. Het is wel jammer dat ik niet naar haar toe mag lopen. Die tweevoeter pakt me dan direct op van de grond. De tweevoeter zegt namelijk dat Cinda mij ziet als een lekkere kippenbout. Ik snap dit niet, want in mijn vorige huis pestte ik de viervoeter van de bank en gaf ik wel eens een knauw in zijn staart.
Verder vind die tweevoeter het nodig om te trainen met mij. Hierbij gebruikt de tweevoeter een dingetje dat zij clicker noemt. In het begin vond ik die clicker maar een eng geluid geven. Zodra de tweevoeter clickte, dan hapte ik maar gelijk uit voorzorg naar het eerste wat in mijn buurt kwam. De tweevoeter was hier echter niet van onder de indruk en had veel geduld met mij. Nu snap ik dat als er geclickt wordt, ik een lekker hapje krijg. Kijk, dan wordt trainen natuurlijk een leuk iets. Mijn baasje noemt me dan ook regelmatig ' veelvraatje '.
Het baasje heeft voor mij een triangel voor het raam gehangen. Daaraan verbonden zit een flostouw, zodat ik vanaf mijn kooi lekker heen en weer kan wandelen. De tweevoeters hebben ook geleerd om voortaan alle kastdeuren dicht te doen. Zodra zij dit nalaten, dan pak ik direct mijn kans om in de kast te gaan zoeken naar etenswaar (zouden ze me daarom veelvraatje noemen?)
We zingen en fluiten heel wat af. Ik ben nu een liedje aan het leren van : wij zijn 2 vrienden. Zolang ik dit liedje maar niet met die groene vlo hoef te fluiten, dan vind ik alles best.
Chica
De 30 jarige grijze roodstaart Chica is sinds ongeveer een 3 tal maanden bij ons in Belgie. Het is onze eerste papegaai en daarom was het wel wat afwachten of alles goed zou meevallen.
Nu, het is FAN-TAS-TISCH, we hadden niet verwacht dat er op zulke korte tijd een heel sterke band ontwikkeld zou worden.
Haar verenpak begint al terug heel mooi te worden en aan sommige teentjes groeien er al terug nageltjes. Maar voor ons is het sowieso al een prachtige meid!
De laatste weken praat ze ongelofelijk veel. Soms steekt ze een hele litanie af en tussendoor lacht ze dan. Echt grappig om te horen. Meestal doet ze dit als ze denkt dat we niet aan het luisteren zijn. Ook fluiten en gekke geluidjes maken doet ze supergraag. En als de hondjes blaffen dan blaft ze lustig mee.
Het is ook verbazend hoe sociaal ze is. Als er volk bij ons is dan gaat ze altijd voor hen op tafel zitten totdat ze iets lekkers krijgt. Ze geniet echt van al de aandacht die ze krijgt.
We staan nog altijd versteld van de manier hoe alles zo vlot verlopen is.
Dus enkel positieve ervaringen hier, misschien één klein minpuntje, Chica's Nederlandse accent, maar dat zal met de tijd wel vervlaamsen hopelijk... ;-)
Groetjes
Nick en Marcia
Tegenover de andere papegaaien wil ze nog wel eens kattig doen maar verder is het een probleemloos papegaaitje.
Ze stapt netjes op en vindt auto rijden en met de buggy rijden geweldig.
Ze begroet mijn visite regelmatig met ja!! Joehoe! Volluk binne.. Ik hoop nog vele jaren van haar te mogen genieten.
www.vrijezeeuwsepapegaai.nl
Betty rechts op de foto samen met haar vriendjes Pipo en Co.
Mag ik me even voorstellen, ik ben Karel alias Kiwi.
Ik ben geadopteerd door Peter en Esmé. Wat een huishouden zeg die hebben ook nog eens zes katten en twee grote honden.
Maar wat een heerlijkheid om die te pesten, aan oren trekken en staarten bijten is echt geweldig.
Ook heb ik een nieuwe kooi gekregen maar wat moet je daar nou weer mee. Er hangt van alles in maar dat is hartstikke eng.
Verder heb ik het best naar m'n zinnetje alleen dat ik iedere dag in bad moet vind ik een stuk minder.
Ook vind ik het erg leuk om de deuren en de posten op te eten en dan roep ik alvast pas op he Karel ! Bij de stichting hadden ze me Kiwi genoemd maar ik zeg alles met Karel want ik ben moooooooi en Karel is lief ochoch en Karel gaat eten dat is iets wat ik het liefst doe de hele dag. Alles is lekkel lekkel en ja hoor dan komt ze weer aanhollen met wat lekkers.
Ook mag ik iedere dag mee met de honden naar het bos en boodschappen doen en dan klets ik honderd uit. Lekker in de belangstelling staan� want ja ik ben toch de belangrijkst, en dat weet ik ook wel van me zelf.
Verder zijn we erg gelukkig met z'n alle en hebben we het erg naar ons zin.
Nou ik hoop jullie gauw te zien bij een van de wandelingen of iets.
Op 6 juli is Recco bij ons komen wonen.
Recco is een grijze roodstaart, geboren in 1973, dus al 37 jaar oud.
Hij heeft zijn lange leven in een kooi doorgebracht, maar leeft nu het leven van een moderne papegaai.
Omdat wij in Drenthe wonen is Renate Mast van de stichting, voordat ik de cursus ging volgen, op huisbezoek geweest.
Zo was het mogelijk dat Recco na de cursus meteen met me mee kon naar Drenthe.
Recco is een vrolijke lieverd die van slopen houdt.
Touwen en dozen van dik karton zijn favoriet.
Praten kan hij erg goed, hij doet een poesje na, roept hard: politie!, goedemorgen Reccootje, poesje, miauw, Hooi!!, een hondje nadoen kan hij als de beste, erg grappig om te horen allemaal. Hij heeft een vrij zware stem en een Rotterdams accent, echt geweldig leuk!!
Hij kan prachtig fluiten, vindt de muziek van Jan Smit leuk, maar favoriet is Rowwen Heze.
Zodra hij deze muziek hoort begint hij te swingen en te fluiten.
Recco had wat kale plekjes, maar inmiddels heeft hij een prachtig verenpak gekregen.
Hij houdt erg van eten, lust graag banaan en bloemkool en 's avonds kan hij niet wachten om te beginnen met de zaden hij bij zijn brokken krijgt.
Iedere dag is hij een poosje buiten, we hebben zelf een buggy voor hem gemaakt, zodat ik hem makkelijk mee kan nemen in de tuin.
Als ik in de moestuin aan het werk ben, kan Recco er gezellig bij zitten. Bij alles wat ik doe zegt hij: goed zo!
Op mijn verzoek is Renate pasgeleden nog een keer vanuit Leeuwarden bij ons op bezoek geweest.
Ik wilde toch wat meer zekerheid over het knippen van vleugels en nagels.
Mijn buurvrouw heeft een Amazone papagaai en heeft ook veel geleerd van het bezoek van Renate.
Alle hulde aan de stichting, aan de mensen uit Rotterdam en aan Renate.
Deze week ook de praktijk van de volgelarts uit Meppel bezocht om voer voor Recco te kopen. Ik ben daar zeer vriendelijk geholpen en heb een goed gevoel dat ik in de buurt naar een dokter kan als er iets met Recco aan de hand is.
Recco is erg op mij gericht en gedraagt zich uitstekend.
Mijn man Peter moet wel oppassen dat Recco hem niet bijt als hij op de draagstok zit.
Onze kat Boris vindt het een stuk gezelliger geworden, want hij ligt nu veel meer in de kamer dan voorheen.
Onze hond Blof daarentegen had in het begin een hekel aan het schelle geluid dat Recco maakt, maar dat went.
Tot zover het papegaaien nieuws uit Wateren.
Kruimel
Kruimel is een jaar of 4 geleden in ons leven gekomen.
Ze was en is nog steeds een plukkertje. Daar zal wel nooit meer verandering in komen denk ik. Maar wij hebben ons erbij neergelegd want het is een hele lieve vogel. Ze fluit en praat vaak en is eigelijk altijd wel vrolijk. We 'dansen ' regelmatig samen met de andere 2 grijsjes, Luna en Okkie. Ze leeft samen in één kooi met Jeanie een Edelpapegaai. Dit gaat al twee jaar goed. Ze koppiekrouwen elkaar regelmatig. Bij lekker weer zitten ze regelmatig een paar uur buiten als wij thuis zijn.
Kruimel heeft het goed naar haar zin denk ik en ik hoop dat ze nog lang bij ons mag blijven.
Jip
Hallo allemaal! Ik dacht kom, ik laat weer eens even wat van me horen, ik ben Jip, 5 jaar oud en woon alweer 2,5 jaar bij mijn adoptiegezin. Hier heb ik het heel erg naar mijn zin, samen met mijn broer Rocco die ook van de stichting komt. In het begin was het wel even wennen zo'n grijze boef naast me te hebben maar nu kunnen we niet meer zonder elkaar! Het eerste wat ik 's ochtends roep is: Roccoooo??!! Het vrouwtje zegt steeds dat wij net die twee oude mannetjes van de Muppet show zijn, echt Jut en Jul, twee pootjes op een buik. Sinds kort heb ik een nieuwe hobby, het touw slingeren, als het vrouwtje dan een muziekje opzet zwier ik lekker rond aan het touw met de bijbehorende geluidjes, daar moet iedereen dan altijd om lachen.. heel gek vind je niet?
Nou ik slinger nog even verder, ik zou zeggen tot de volgende keer!
Jordi
Sinds enige jaren zijn wij de trotse eigenaren van de grijze roodstaart Jordy. Jordy is afgestaan aan de Moderne Papegaai nadat zij 10 jaar bij mensen in Zeeland heeft gezeten. Ze scheen te schreeuwen en te bijten. Nu kan zij inderdaad hoge piepjes en tuutjes keihard laten horen, maar dat hoort bij een papegaai. Bijten kan ze ook maar als wij er goed over nadachten waarom was het ook niet zo raar. Wij weten dat nu en houden daar rekening mee. Via de Moderne Papegaai hebben wij haar eerst als opvang papegaai in huis gehaald, maar al binnen 2 weken wisten wij dat ze nooit meer weg zou gaan. Nu is zij onderdeel van ons gezin.
Jordy is eigenlijk zo lief en aandoenlijk dat al dat soort papegaai gedrag er eigenlijk niet zo toe doet. En daarbij toont ze dat negatieve gedrag vrij weinig. Wat wil je ook als je iedere morgen een paar overheerlijke juvenile balletjes krijgt en hele dagen in de tuin mag vertoeven. Jordy kan het goed vinden met onze andere vier gevederde vriendjes en laat zich regelmatig het voedsel uit de snavel eten. 3 Van die andere gevederden zijn namelijk de brutale halsband parkietjes en die willen het liefst dat wat Jordy eet eten.
Begin april zijn we een weekje op vakantie geweest naar Limburg. Natuurlijk gingen alle gaaitjes mee. Lekker gezellig met z'n allen in de auto en in het vakantie huisje. Robin onze dochter van 3 heeft zich tijdens deze vakantie ontfermd over Jordy. Ze werd voorgesteld aan de buur kinderen, ze hebben achter de eendjes aangezeten en fijn met papa tv zitten kijken op de bank. Sinds die vakantie wil Robin niets liever dan met Jordy de hort op. Zolang het in onze eigen tuin is hebben we geen bezwaar. Het is zo geweldig om zo'n klein grietje met Jordy bezig te zien. Als Robin iets doet wat Jordy echt niet fijn vindt geeft ze haar een zachte knau, een waarschuwing, meer niet. Een schrammetje is niet eens zichtbaar. Het is zo wonderlijk dat die 2 elkaar zo aankunnen.
Loris
Enige weken geleden werd mij gevraagd een verhaaltje te schrijven. Maar ik had het zo druk met het troosten van de zieke vrouwtjes (buikgriep en hersenschudding) van het gezin dat het me maar niet lukte. En eerlijk gezegd ontbrak het me ook aan enige inspiratie, ik ben al meerdere keren begonnen maar steeds weer gestopt. Hier de zoveelste poging.
En wie ben ik dan, nou ' gewoon ' Loris. Iedereen kent me wel van de website van de stichting.
Op 13 december 2009 ben ik terecht gekomen bij een gezin met 3 kleine kinderen (3 jr, 2 jr. en 8 mnd). Het was de vraag of ik me zou redden, als stresskip, in een druk gezin. Met naast 3 meiden, Hartog en Jenny, ook nog 5 katten, 3 konijnen en een halsband parkiet. Ik kan jullie geruststellen, ik red me prima.
De vrouw des huizes waakt er ernstig voor dat de kinderen me niet te veel lastig vallen. Dat heeft niet zo veel zin want regelmatig wandel ik over de grond om de kinderen uit te dagen tot spel. En meestal lukt dat wel. Erg leuk is als ze met een touwtje met kralen over de vloer trekken en ik er dan achter aan ren om de kralen te pakken. Ook balletje balletje vind ik erg leuk. Als de meiden met een treinbaantje spelen is niets leukers dan de treintjes van het baantje te trekken (en een keel dat ze dan opzetten, dan houd ik mijn vleugels voor mijn oren). Een keer vond ik het leuk om de baby in haar teentjes te bijten toen ik bij Jenny op schoot zat, dat vonden ze, geloof ik, niet zo grappig.
In het begin had Jenny wel erg veel aandacht voor me. Als ze er dan niet was dan wilde ik niet meer eten of kwekken maar zat ik wat suf voor me uit te staren. Ook als de heer des huizes thuis was. Ze is wat minder aandacht gaan geven en nu gaat het goed.
Toen ik aankwam stond er een enorme villa voor me klaar maar die is ondertussen weer verkocht omdat ik nooit in de villa zat maar er altijd op. Er staan nu 2 klimbomen, we hebben de beschikking tot een hang boom en buiten in de tuin staan ook nog eens 3 klimboompjes. Of te wel, genoeg variatie voor me.
Iedere dag ga ik mee de konijnen verzorgen, ik heb dan de grootste praatjes. Bij mooi weer vragen de buren zich af wie er zo zit te kwekken. Dat zijn de kinderen maar ik doe net zo hard mee, gezellig toch. Ook konijntje pesten vind ik een leuke bezigheid buiten.
In het begin ging ik 2 keer per week mee de oudste dochter van de peuterspeelzaal halen, erg leuk al die aandacht. Maar helaas mag dat niet meer van de peuterleidsters. Wel ga ik nog regelmatig mee naar de brievenbus bij het bejaardenhuis, al die ouwetjes kijken en wijzen dan naar me. Ze hebben me beloofd dat ik van de zomer regelmatig mee naar het bos vlakbij het huis mag, lekker hoor die boslucht, ik verheug me er nu al op.
Douchen vind ik wel leuk maar die regen waar ze me soms in zetten, daar ben ik niet blij mee. Dan word ik erg boos en zit de rest van de dag te mokken. Want hadden ze in het vorige huis soms nog een schuilplek voor me, hier hebben ze dat niet. De sneeuw vond ik wel leuk, ik ben heerlijk op de slee rondgetrokken.
En dan nu op naar de zomer, Jenny (het grote vrouwtje) is sinds kort ook op de woensdag thuis dus dat betekend, bij mooi weer, 5 hele dagen naar buiten. Lekker de buurt op stelten zetten met mijn bouwvakkers fluitje.
In de eerste weken plukte ik alleen de staartveren eruit. Een klein puntje veer was voldoende om hem eruit te trekken. Niet zo gek ook want ik ben een grijze ROODstaart maar mijn staartveren zijn roze. Helaas ben ik tijdens oudejaarsdag zo gek geworden van al de knallen dat ik spontaan mijn borstveren en een deel van mijn rugveren eruit geplukt hebt. Dat bleef ik doen, totdat ze er achter kwamen dat de luchtvochtigheid in huis erg laag was. Dat houden ze nu op peil. Helaas zit ik nu in een patroon dat als er een veer doorkomt ik die er na 2 dagen uittrek. Ondanks dat ze me voldoende afleiding geven. Jenny en Hartog maken het niet uit, ze vinden me de mooiste gaai ter wereld, dat wordt regelmatig tegen me gezegd. Ook al ben ik wat donzig en (zoals ze hier zeggen) stront eigenwijs.
Tot gauw,
Hallo lieve mensen,
Ik heet Kanou, en ik ben een kaketoe, hé, dat rijmt!
Ik ben zomaar pardoes voor de deur van de dierenambulances neer gezet, ik weet echt niet waarom hoor.
Tja, ik heb geen ring, en ik heb een beetje mijn veren geknipt op mijn borst, misschien vonden ze mij niet meer zo mooi.
Ik kan niet zo goed herinneren bij wie ik nou had gewoond, ze zeggen dat je een naar verleden, snel vergeet.
Maar goed, ik had al gauw een nieuw baasje gevonden, en ik had gelijk al een vriendinnetje, ze is wel van een ander ras, misschien klikte het daarom gelijk tussen ons.
We kriebelen elkaar heel de dag, en ja, we maken ook regelmatig ruzie hoor, maar voor het slapen gaan maken we het weer goed, want we slapen bij elkaar.
Van haar (Tacootje heet ze), leer ik heel veel, vooral wat ik kan eten, want ik lust niet zoveel, maar nu wel hoor, ik lust bijna alles wat mijn vriendinnetje ook eet.
Ik moet zeggen dat de kralen die op onze speelplaatsen mijn voorkeur hebben, ook de speelringen die ze ophangen haal ik uit elkaar, ik kan zelfs de sloten open maken.
Ik moet stiekem bekennen, dat ik regelmatig uitbreek, en ook zelfs weer in mijn bench klim en de deurtjes weer dicht doet, in de hoop dat ze het niet ontdekken.
Nou, ze hebben het in de gaten hoor, nu hangen er 3 grote hangsloten eraan, en de sleuteltjes hebben ze verstopt.
Verder heb ik het goed naar mijn zin, ik heb geen zin om te schreeuwen of te roepen, alles gaat naar wens hier, en alles gaat op tijd, ik heb wel graag, dat als de zon onder gaat, als ik naar bed toe wil, ik wel het wel even laat weten.
waalhaven zo'n twee jaar geleden! Ze hebben me Karel genoemd omdat ik
binnengebracht was bij de vogelopvang Karel Schot in Rotterdam...en ik moest
natuurlijk wel een naam krijgen. Dus vandaar Karel haha want ik bleek na de
test wel een vrouwtje te zijn.
Nou het gaat super met me hoor, de wond die ik toen onder mijn vleugel had
was al snel genezen. Ik ben brokjes gaan eten want dat deden ze hier
allemaal namelijk.
Alleen die juvenile dat heb ik toch wel een tijdje volgehouden om dat weg
te gooien, maar nu vind ik het heerlijk hoor.
Ze noemen me hier in huis de opperbob! Want ik ben eigenlijk wel een baasje hoor.
Iedereen die me niet bevalt gooi ik gewoon van de speelboom af.
Polly is mijn grote voorbeeld geweest hier in huis, van haar heb ik veel
geleerd. In het begin vond ik echt alles eng! Maar Polly verblikte of
verbloosde nergens van. Zo gingen we wandelen op een kinderwagen...nou ze
hebben mij wat keren uit een tuin moeten halen hoor.Onder de douche jonge
jonge wat heb ik gekrijst..volgens mij zijn ze allemaal doof hier niemand
keek er van op! Nu vind ik het heerlijk hoor. Alleen dat kortwieken, als ik
de schaar maar zie zet ik het op een lopen. Maar ja ook dat moet gebeuren
want ze willen niet dat ik er weer vandoor ga.
Mijn vrouwtje zegt altijd dat ik de mooiste ben...En dat kan je wel zien he
op de foto.
Lekker stoer zo door de sneeuw...want zelfs dat durf ik nu! Nou jullie weten
weer even dat het goed met me gaat.
Groetjes Karel
Jullie hebben al een tijdje niets meer van mij gehoord en dat terwijl jullie natuurlijk enorm met mij hebben meegeleefd. Nou, ik kan jullie zeggen? het gaat best goed met mij. Ik moet wel bekennen dat ik nog steeds een nare korst heb bij mijn staart. Soms is het bijna genezen en dan moet ik er toch weer aan knabbelen tegen de jeuk enzo.. En ook, omdat mijn staartveertjes meestal recht omhoog steken en dat is echt een rotgevoel als de veren van mijn vleugels daar steeds langs gaan, dus dan kan ik daar weer niet afblijven. Maar ja, ik ben wel heel blij hoor. Het is hier een heel gezellige boel, want ik woon niet echt alleen. Er is altijd wel wat te beleven. Wel ben ik heel blij dat de kou nu een beetje uit de lucht is. Mijn donsjas is natuurlijk een beetje beschadigd, dus echt lang buiten zitten is er een hele tijd niet van gekomen, maar gisteren heb ik Marieke geholpen om de braamstruik te snoeien. Heerlijk vond ik het. Ik zat zo te genieten tussen de vliertakken. De braam was daar een beetje tussendoor geklommen, dus Marieke moest hard werken en ik heb dat lekker zitten bekijken vanaf de tak. Ik hoefde eigenlijk niets te doen, maar ik heb meteen de vlier een beetje gesnoeid. En met mijn allerliefst ' hallo' de voorbij fietsende mensen begroet. Het was echt heerlijk! Er kwamen ook kipjes langslopen, die vond ik wel heel spannend om te bekijken. Dan hield ik mijn kopje helemaal scheef. Er was een haan bij met zo'n hele mooie staart. Die stak ook recht de lucht in, maar hij had er geloof ik geen last van, hij liep zo trots. En daarna kwam er ook nog een fazant langs, ook al met zo'n lange staart. Daar was ik ook wel een beetje jaloers op, maar vooruit, ik heb de mooiste oogjes van Nederland zegt Marieke en ja, dat is toch ook wat waard!
Groetjes,
Timo is nu 3 maanden lid van ons gezin. Hij heeft zijn plekje al echt veroverd. Dit veroveren ging, met zijn spontane manier van doen, vanzelf.
Timo is een echte fluiter, brengt hele serenades ten gehore. Hij lijkt wat meer van klassieke muziek dan van popmuziek te houden. Zet Frans Bauer op, dan laat hij zich ook niet horen. Maar zet een dvd van Andre Rieu op dan is het met Timo 1 groot feest. Fluiten, dansen, klakken alles wordt uit de kast gehaald, helemaal gezellig.
We hebben een echte winter gehad, dus veel buiten is Timo nog niet geweest maar als het kan, in de zon en uit de wind, dan is hij dagelijks even buiten. Of hij zit op het vogelhuisje, in een boom of op zijn speelboom, net waar de zon is. Hij lijkt hier echt van te genieten, reageert dan op alles wat hij hoort en zit lekker te fluiten en rond te kijken.
Badderen en douchen is ook zijn ding. Badderen doet hij regelmatig in zijn drinkbak, gaat moeilijk want daar past hij niet met zijn hele lichaam in, maar spetteren dat hij doet en poetsen dat hij kan, heel leuk om hem zo bezig te zien. Elk weekend gaat Timo met 1 van ons onder de douche. Hij zit dan op de grond in de douche bak en laat het over zich heen komen. We mogen dan, heel even maar, zijn vleugels bekijken. Genieten is dan een groot woord maar elke week lijkt hij in de douche wel meer op zijn gemak te zijn. Na het douchen loopt Timo terug naar zijn speel boom en gaat bij de kachel lekker op zitten drogen.
Ik zal me even voorstellen. Mijn naam is Jacob. Voor vaste bezoekers van de site geen onbekende.
Ik ben nu sinds begin Januari bevorderd tot adoptiegaai. Was hier sinds 26 September 2009.
Mijn nieuwe thuisbasis bevalt zeer goed.
Heb een eigen druivenstruik (hangt nu niks aan) en de tuin is lekker groot ( veel uitzicht).
Ik heb een eigen speelboom gekregen (zie foto) en 's-nachts slapen we gedrien (Greeny en Furby)
boven in onze eigen slaapplek. 's-ochtends opstaan is soms een beetje moeilijk
maar dat is een ander verhaal. Ben nogal een uitslaper. Baas niet (5 uur op).
Verder lopen hier een hond, kat en konijnen rond .Ik vertelde al dat ik met 2 gevleugelde vriendjes
de slaapplek deel. Dat is een groene vlo,zo noemen ze hem omdat hij zo vlug is, hij heet Greeny ( agapornis)
Hij ziet mij niet, hij is namelijk blind geboren en de valkparkiet Furby die denkt nog steeds dat hij
kan vliegen terwijl ik al zo vaak gezegd heb dat hij dat niet meer kan en hij overal heen wordt gebracht.
Verder zitten in de tuin nog 7 grasparkietjes (voliere).
De hond en kat houden angstvallig afstand want ik ben nu eenmaal groter dan een kanarie.
Ga geregeld op visite bij de ouders van de vrouw en de baas.
Pas een keer meegeweest naar het paard van de vrouw (wordt meer als het warmer wordt).
Vond het wel eng hoor, ze is zo groot dat paard. Maar heb wel lekker gewandeld met haar.
Ga elke dag mee hond uitlaten en zit dan lekker te kletsen,ik zeg dan 'kom maar', 'jacob',
en als ik kraaien hoor dan probeer ik ze na te doen. Ik kan trouwens ook blaffen als een hond,
dat doe ik meestal als ze thuis komen van werk en ik iets wil hebben ( de hond blaft dan ook).
Als het weer iets warmer wordt mag ik ook mee met de boswandelingen zondags 's morgens met de hond.
Ik zit dan lekker op mijn eigen wandelbuggy zoals je kunt zien op de foto, alleen dat was de oude buggy,
ik heb er nu een die luxer is.
Ik heb afgelopen december ook al voor kerstkaart gespeeld. Gebeurd met alle huisgenoten hier.
Heb ook al horen fluisteren dat ik naar het Kralingse bos ga, en ook naar de knutselmiddag.
Nu laat ik het hier even bij. Volgende keer vertel ik wel van mijn avontuur in het tuincentrum.
Sinds 20 september 2008 maakt Kikki deel uit van ons gezellige huishouden. Daarvoor was Munkie er al, de Venezuela Amazone van nu 7 jaar oud. Ik wilde een maatje voor Munkie hebben en Kikki leek daar een geschikte kandidaat voor te zijn. In het begin moest hij erg wennen aan het feit dat er een grijze vreemdeling in zijn boom zat. De grijze vreemdeling was zich daarentegen van geen kwaad bewust en deed gewoon waar ze zin in had zonder zich van iets of iemand wat aan te trekken. Anno 2010 is dit helemaal bijgedraaid. Ze hebben beiden hun plek in de boom gevonden. Kikki is vanwege haar blote buik nog steeds een groot fan van de warmte lamp en Munkie zit dan lekker op een andere tak. Heel af en toe, als Kikki ergens anders is, pikt Munkie het plekje onder de lamp in. Maar zodra hij maar even denkt dat Kikki daar wil zitten, pakt hij zijn biezen weer. Wat dat betreft past Munkie zich aan, aan Kikki en is zij de baas over hem. Het grappige is echter dat Kikki zich hier helemaal niet bewust van lijkt te zijn. Ze jaagt Munkie niet expres van een tak, meestal wil ze er dan gewoon even langs. Dit ziet Munkie totaal anders natuurlijk. Kikki wil namelijk wel graag bij Munkie in de buurt zitten. Als Munkie om wat voor reden dan ook ergens anders is dan in de boom, klimt Kikki naar beneden om vervolgens in de richting van Munk te banjeren. Maar andersom geldt dit ook.
Waar Munkie wel eens een lawaaipapegaai kan zijn, kreeg Kikki al gauw de bijnaam Kiek de sloper. Plinten, keukenstoelen, de poten van de bank.. ze hebben er allemaal aan moeten geloven.
Snoepen doet Kikki ook graag, walnoten en lychees zijn echte favorieten. Op dit moment weet ze zelfs hoe ze bij de fruitschaal op het aanrecht moet komen. Wij zijn nog elke dag blij dat Kikki bij ons is gekomen en we zien haar wat betreft het gedrag nog steeds groeien. Toen ze bij ons kwam was ze al een stuk zekerder dan voordat ze werd opgevangen en nu is ze nog zekerder dan toen ze hier pas kwam. Buiten kan ze nog steeds van bepaalde dingen schrikken en nagels vijlen en vleugels knippen is ook nog steeds spannend. Maar het lukt wel!
Met dit korte verslagje ruim na dato, wil ik jullie laten weten dat het goed met haar gaat. Ze heeft haar plekje gevonden en ik ben de stichting dankbaar dat jullie hebben meegeholpen om Kikki een nieuwe kans te geven bij ons.
Kikki rechts op de foto
Sjoerd
Hallo ik ben Sjoerd, ik ben een witkuifkaketoe en woon alweer een tijdje bij de familie die mij geadopteerd heeft. Ik ben erg gelukkig, want ik heb ook speelkameraadjes. Een ervan is mijn grote vriend de Tervuerense herder Rosco. Altijd als hij buiten speelt wil ik ook graag meedoen, we doen dan pakkerde pak..ik wil in Rosco zijn staart happen en hij loopt steeds weg. Dat kunnen we een hele tijd spelen, ik ben er dol op. Ik heb nog meer vriendjes, Beauty de groenendalerherder, Fifi de shizu en nog 3 katten, Timmy een timny grijze roodstaart, en buiten in de voliere heb ik nog meer kromsnavelvriendjes, en ook nog konijnen. Ik heb zelfs een opa en een oma waar ik logeer als mijn baasjes op vakantie zijn en als ik niet mee kan. Ook heb ik een broertje Henry, hij is 12 en we spelen vaak samen. Soms heb ik ook het gevoel dat ik geen kaketoe ben, maar ook een jongetje..
Ik zit ook vaak onder de buitenkraan te douchen, ik kijk mijn vrouwtje dan even aan en dan heeft ze gelijk door dat ik even wil douchen. Nu is het daar te koud voor en ga ik liever onder de kraan in de keuken.
Ik ga ook graag mee op mijn vrouwtje haar paard, als mijn vrouwtje even heeft gereden gaat ze nog uitstappen en dan mag ik mee. In het begin vond ik het spannend maar nu niet meer.
Ik heb ook lange tijd een vriendje gehad, dat was Elvis de ara, en een vriendinnetje, Takka de geelkuifkaketoe. Mijn vrouwtje paste lange tijd op ze als hun baasjes aan het werk waren. Dat was een leuke tijd, we hebben vaak gefietst met zijn allen, Elvis en ik voorop het stuur en Takka achterop. Ze ging een heel eind met ons fietsen lekker door het bos. Ik ben ook nog samen met ze naar Rotterdam geweest naar de papegaaiendag daar. Ik heb me daar wel vermaakt toen en heb even kennis gemaakt met Choco, we lijken sprekend op elkaar.
Ik ben afgelopen kerstdagen mee geweest naar Duitsland, mijn baasjes gingen skien en ik ging samen met Rosco, Beauty en mijn vrouwtje wandelen in het mooie gebied daar. Ik heb het erg naar mijn zin gehad daar.
Tot zover mijn verhaal, als ik nieuwe dingen beleef, laat ik dat weten.
Saartje
Hallo allemaal, hier ben ik dan!
Ik ben in december 2008 bij dit gezinnetje gekomen.
Ik ben hier het eerste gaaienmeisje en ze vinden me mooi.
Ze noemen me altijd 'mooi meisje', daarom weet ik dat.
Toen ik kwam was ik heel zenuwachtig en plukte steeds aan mijn veertjes.
Eitjes leggen doe ik niet meer, maar beetje plukken aan de veertjes kan ik nog niet zo goed laten. De nieuwe veertjes laat ik steeds meer zitten, die zijn mooi. Ze zeggen van de Harrison brokjes, maar die oude veertjes moeten eruit.
Nu ik al mijn broers heb leren kennen ben ik een stuk meer op mijn gemakje.
We gaan hier vaak mee naar buiten en das kei gaaf, meestal gaan we dan ook douchen.
Das wel leuk maar niet zo lang hoor, ik ben er snel klaar mee.
Eten kan ik als de beste maar al dat fruit en die groentes lust ik niet allemaal hoor.
Ik hoop nog steeds dat ik wat anders krijg als ik het op de grond gooi, maar dat feest gaat hier niet door, jammer, maar je kan het best proberen toch?
Samen met dat mensenkind dat hier rond loopt fluit ik de mooiste liedjes. Ik kan er al best veel uit mijn hoofd! Ook van die leuke reclamedeuntjes kan ik goed. Dat mensenkind moet dan altijd vreselijk lachen en dan doe ik er nog wat meer, meestal alles wat ik kan want dan moet ze nog harder lachen.
Savonds gaan we altijd met zijn allen bij elkaar zitten, dat vond ik eng jonge! Ja in t begin dan, nu maken ze me niks meer. Ik kan zelfs met die grote harige zwarte dingen overweg, poes noem ik die en als ze dicht bij komen krijgen ze een kus van me, compleet met geluid. Dan kijken ze gek joh,
Meestal komen ze dan effe ruiken wie ik ook al weer was, das dan weer wel eng. Ik denk dat die dingen niet kunnen kijken, want ze lopen me altijd zo voorbij, raar hoor maar dat maakt ze minder eng vind ik.
Ik ben Japie de Bonte Boer en ik heb gezelschap van Indy en Quincy.
Indy is ook een Bonte Boer, maar uit een andere streek, want hij begrijpt niets van wat ik zeg.
Zodra Indy los is zoekt die de baas en gaat bij hem zitten, zodat ik hem niet kan plagen.
Quincy is een knappe vrouwtjes Meyerpapegaai.
Die wil mijn koppie nog wel eens kroelen. En als ik het leuk vind doe ik het terug.
Ik ben als laatste papegaai hier gekomen, maar ben wel de oudste.
Quincy is de jongste.
Het leukst vind ik het als iedereen thuiskomt. Dan willen ze met elkaar praten over de dag en dan probeer ik daar bovenuit te komen.
We doen dan wie het hardst kan praten.
Maar dat win ik dus nooit. Ze schenken geen aandacht aan mij dan.
Als de baas thuis is dan zijn we vaak los en kunnen we op en onder de kooien klimmen.
s'Middags en vlak na het eten zijn we vrijwel altijd los.
We hebben ieder onze eigen kooi, maar als we los zijn dan buurten we bij elkaar.
Het komt dan ook wel voor dat ik plotseling in een andere kooi kom te zitten voor de nacht.
Maar ze waken er wel voor dat we apart blijven.
Ik kan heel goed fluiten, dan doe ik net of ik een kanarie ben.
Afgelopen zomer gingen we regelmatig mee naar de camping.
Een keer vonden we het wat minder leuk. Toen zagen we hoog in de lucht een paar buizerds vliegen.
De baas kwam gelukkig gauw kijken, waarom we zo naar boven keken en heeft ons toen maar in de voortent gezet.
Afgelopen zomer zaten we thuis ook veel met zijn drieen in een grote kooi buiten.
Dat is ook echt heel leuk en veilig want vaak krijgen we van die zwarte vogels op bezoek.
Maar die schenken geen aandacht aan ons. Zit ik ook niet op te wachten, gelukkig zitten we dan achter gaas.
Er komen ook veel kleine vogeltjes in de tuin. Mijn baas zegt dat het pimpelmeesjes zijn, maar daar geloof ik niets van. Want de enige die pimpelt is de baas.
Het zullen dan ook wel koolmeesjes zijn.
Ik heb het ook prima naar mijn zin hier.
Takka
Takka woont nu al zo een 3 jaar bij ons (Elvis de ara, Houston de hond en 4 poezen, och ja ook nog 2 mensen).
Het gaat heel goed met haar. Ze smult elke dag van haar brokjes en vindt het leuk om Elvis de ara te plagen. Vreemde mensen vindt ze in het begin nog wel eng, maar ze laat zich niet meer op de grond vallen van de stress wat ze eerst deed toen we haar net kregen.
Ze blijft jammer genoeg wel de punten van haar veren afbijten waardoor ze zichzelf wel een heel hip kapsel geeft. Hier waren we in het begin wel eens gefrustreerd over, maar we merken dat ze voor de rest helemaal opengebloeid is. Ze is lekker op haar gemakje en vind het heerlijk om overal mee naartoe te gaan.
Omdat ze geen vol verendekje heeft doen we haar 's winters een truitje aan om mee naar buiten te gaan. En dat vindt ze prima, ze steekt zelf haar kopje door de opening en weet dat dit betekend dat ze lekker mee naar buiten mag. Ondertussen heeft deze dame al een truitjesverzameling van 10 stuks. Vrouwen he.
Kortom, Takka is een gelukkige vogel geworden die het heerlijk vindt om voorop op de fiets te zitten met haar vleugels open. Net zoals op de Titanic. De filmster!!!!
Marieke heeft daarna een speciale klimboom voor mij gemaakt. Als ik daar vanaf viel, dan hoefde ik alleen mijn snavel maar uit te steken en dan kon ik zo mijn billen weer van de grond hijsen. Dat scheelde wel hoor. Eindelijk rustte ik ook een beetje uit 's nachts! Nu heb ik ook ooit nog wel eens in een ver verleden een van mijn tenen gebroken en die is heel dik en hard geworden. Daar kan ik ook niet zo goed mee uit de voeten. Maar al met al, ben ik echt een stuk fitter dan toen hoor! En ondanks dat ik hier niet de fitste ben van het stel, laat ik toch zeker de kaas niet van mijn brood eten, daar ben ik trouwens ook geen 18 jaar voor geworden he!
Het heerlijkst vind ik het om buiten te zijn. Wij maken met zijn allen van Mariekes tuin haast een echte jungle! Ik zie heel vaak fietsers langskomen die dan twee tellen later terugfietsen om eens te kijken wat daar nu toch allemaal in de tuin zit! Zo grappig. ' Hallo, hallo' roep ik dan haha ze kijken hun ogen uit!
Maar kortom, ik heb het erg naar mijn zin hier en nu stop ik, want mijn vriendje Zizi wil ook nog graag iets over zichzelf vertellen!
Toch vindt iedereen me wel lief en schattig als ze denken dat ik een pluizige baby ben maar ja. Ik geloof dat Marieke nog een pasfoto van me had gemaakt, dan kunnen jullie zelf zien dat ik toch echt heel knap ben! Ik heb echt een heel mooi hoofd! En ook hele mooi donsjes heb ik!!!
Mijn specialiteit is de klapzoen. Ik kan echt kussen als de beste. Ik gooi kusjes naar iedereen! Ghali zei al iets over die fietsers die langskomen. ik gooi ze altijd klapzoenen toe haha leuk he! We vermaken ons hier best.
We zijn een grote familie, dus vervelen doen we ons nooit. Er is altijd wel iemand die iets leuks te vertellen heeft.
Helaas kan ik dus nog steeds mijn veertjes niet laten zitten. Marieke zegt dat het lijkt op nagels bijten bij jullie mensen. Dat is ook heel erg moeilijk om mee te stoppen.
Maar verder voel ik me wel heel erg goed. Alleen als we buiten zitten, ga ik meestal als eerste terug naar binnen, want ik zit natuurlijk wel echt in mijn bikini zeg maar en als er een koud windje is, dan is het toch heel snel koud voor mij.
Gelukkig heeft Marieke ook zo'n ding waar je onder kan zitten en waar een heleboel warmte vanaf komt. Warmtelamp noemt ze dat geloof ik, dan kom ik snel weer lekker bij! Nou, nu weten jullie weer een heleboel van mij en mijn geheimen en ook mijn pincode vertel ik toch niet!
Met Manno gaat het uitstekend. Hij geniet van het buiten zijn. Lekker
blaadje voor blaadje van de takken halen. Een heel zorgvuldig werkje. En
daarna de takken slopen want tja, dat is toch geen gezicht zonder
bladeren.... En natuurlijk, lekkere druifjes en kersen eten, jammie !
Binnen in huis vermaakt Manno zich ook uitstekend. Speeltjes demonteren,
touw knagen en soms ook aan de wandel gaan. Wat ook Manno ook heel
belangrijk vindt is zorgen dat de honden wel genoeg eten krijgen. Iedere
dag voert Manno ze bij met Harrisons pellets. Hartstikke leuk om te doen
natuurlijk. En de honden vinden het geweldig. Die staan al te hoopvol te
kijken waar de brokjes gaan vallen om ze direct uit de lucht te vangen.
Manno's snavel is onlangs onder handen genomen. Door een slecht
functionerende lever (bekend bij de vogelarts) groeien de nagels en de
snavel door dus die moeten regelmatig bijgewerkt worden. Manno krijgt
vaak paardebloemwortelthee om de leverwerking te stimuleren. Niet echt
lekker vindt Manno. Nee, dan heeft Manno toch liever lekkere
vruchtensap. Manno is een lekkere snoepert die ook gek is op nootjes
zoals de macadamia en de walnoot.
Als Manno iets zat is dan is het gelijk 'zo'. Met andere woorden dat is
klaar en nu wat anders. De andere vaste uitspraak van Manno is 'kusje
koekje', waarbij Manno al het lekkers een koekje noemt.
Net als de andere dieren gaat Manno 1x per week op de weegschaal.
Tenslotte blijven het prooidieren die niet tonen als ze zich niet lekker
voelen. Gewichtsverandering kan een teken zijn dat er iets aan de hand
is. Gelukkig gaat het met Manno goed en is hij constant in gewicht.
Van de zomer is Manno nog op bezoek geweest bij het afstandgezin. Dat
was heel leuk en gezellig en zeker voor herhaling vatbaar !
Manno is heel lief, rustig en kan het goed vinden met de rest van de
dieren.
Karel 3
Karel 3 woont inmiddels een week bij ons. En hij is super leuk! Vrolijk, ondeugend, grappig en soms boos.
's Morgens gaat Karel onder douche. Hier heeft hij een enorme hekel aan. We hebben al een nieuwe douchekop voor hem aangeschaft zodat hij een zachtere straal op zijn lijfje krijgt. Helaas maakt niks uit. Hij vindt het niet leuk.
Maar de speelboom vindt hij helemaal geweldig. Ook wandelen op de buggy vindt hij super leuk. Hij fluit de hele buurt bij elkaar.
Na een dag Karel (of Kareltje zoals in zijn paspoort staat) hebben we besloten om Karel om te dopen tot Bo.
dat wij werken niet meer alleen zal zitten, wij denken dat hij hier nog gelukkiger van zal gaan worden. Wij zijn in ieder geval al heel gelukkig met Jojo en hopen dat we nog heel veel jaren met samen mogen doorbrengen.
Berichtje van Pino
Hij is hier nu een half jaar .
Het gaat heel goed met hem. 's Morgens vroeg begint hij al te kleppen, miauw is nu helemaal in, gekopieerd van mijn andere grijsjes. De kusjes vliegen door de lucht en hmmm, lekker he, kauwtjes immiteren kan hij ook heel goed en hard.
Pino kent al veel woorden maar het belangrijkst is dat hij zo ontzettend lief en sociaal is.
Buiten op de boom of binnen, alles is goed bij hem.
Pino kan goed met de andere papegaaien. Eten doet hij nog steeds als de beste.
De ogen zijn nog iets donker en ook enkele staart pennen zijn nog met de zwarte randen. Het kopje van Pino is nu wel goed in de rui, ook enkele vleugel pennen zijn vervangen.
Het gaat dus erg goed met hem, het is een genot dat grijze kereltje.
Goofy is vanaf januari 2006 hier komen wonen en heeft vriendschap gesloten met Steffy. Ze zijn onafscheidelijk. Het gaat goed. In het begin heeft ze nogal eens eitjes gelegd maar dat is tot de dag van vandaag gelukkig niet meer het geval.
Zo, eens even aan jullie vertellen hoe het met me gaat. Ik woon inmiddels al weer 3 jaar bij Marieke en het gaat echt hartstikke goed met mij. Ik als senior van de familie ben tenminste een jaar of 58 inmiddels. Marieke zegt wel eens dat het lijkt of ik ieder jaar jonger wordt in plaats van ouder en weet je waarom ze dat zegt? Nou, zal ik je vertellen. Toen ik hier net kwam wonen had ik mijn vaste plekje op de schommel en daarvandaan kon ik als ik naar links overhelde zo'n beetje bij de waterbak en als ik naar rechts overhelde bij de brokjes. Dus veel meer als mijn gewichtje verplaatsen deed ik niet en verder knapte ik de hele dag door uiltjes, nou moet ik wel eerlijk zijn, die tukjes doe ik nog steeds, maar nu heb ik een dagelijkse workout ontwikkeld. Als Marieke op de Wii zit te trainen, ga ik ketting op, ketting af, over de takken, van voor naar achter van links naar rechts. Ik heb zulke sterke voetjes gekregen en mijn evenwicht is ook veeeeeeeeel beter. Maar ook als Marieke iets anders doet, speer ik heen en weer over de schommel tussen mijn hazeslaapjes door! Ik ben gewoon in topconditie, niks midlifecrisis ! pffff echt niet! Ik ben gewoon een jonge god! Moet je me zien gaan!!! En dat allemaal door gezond eten, gezonde buitenlucht en een verfrissend bad op zijn tijd! Maar niet van de juvenile hoor. De rest vindt het lekker, maar ik vertik het om die kleffe zooi te eten. Ben niet voor niets de oudste (en meest eigenwijze natuurlijk hihi). We zijn in de loop van de jaren wel een groot gezin geworden. We zijn inmiddels met 7 gevederde vrienden en een turkse straatschooierhond. Oh en natuurlijk niet te vergeten die dikke zwarte Perzische jeweetwelkater. Maar die gaat voor ons op de loop hoor. Nuray de hond is wel heel lief, ze is altijd heel voorzichtig, ondanks dat die pestkop van een Goofy (een van mijn grijze roodstaartvrienden) hem de hele dag door roept. Nuray stap es op, Nuray kom, kom maar, Nuray dit, Nuray dat, maar volgens mij spreekt Nuray alleen turks (daar komt ze vandaan, Turkije) want meestal luistert ze niet. Oh nee, dat is doof, en dat komt weer ergens anders vandaan' Oost Indie ' geloof ik haha, nou het wordt tijd voor een slaapje. Misschien wil een van mijn vrienden ook wel binnenkort vertellen hoe het met hem of haar gaat! Groetjes van Lory!
Inmiddels is Diesel alweer meer dan een jaar lid van ons gezin. Ons gezin bestaat uit: mijn vriend, mijzelf, Senna onze labrador, Kane de bordercollie, Juul de edelpapegaai en Diesel de brilamazone.
Diesel is een apart vogeltje en heeft zeker niet het makkelijkste karakter. Diesel is erg eigenwijs, afstandelijk, speelt totaal niet met het aangeboden speelgoed en heeft geen behoefte aan vriendschap met Juul. Hij tolereert Juul, maar daar is ook alles mee gezegd.
Ik hoor het jullie al denken, wat heb je dan aan zo'n vogel? En toch is deze gedacht zeker niet terecht. Zolang Diesel maar in zijn eigenwaarde gelaten wordt is er niets aan de hand. Je moet hem zeker niet dwingen om dingen te doen die Diesel op dat moment niet wil. Dat laatste heb ik ook echt afgeleerd omdat uiteindelijk ik degene was die het spel verloor. Menige knauw heeft Diesel uitgedeeld. Soms vragen we ons dan ook wel eens af wat er in het verleden met Diesel is gebeurd, maar misschien kunnen we ons beter afvragen wat in het verleden NIET met Diesel is gebeurd.
We halen Diesel veel uit de kooi en samen met Juul gaat hij dan op de speelbuggy. Snoepjes eet Diesel zo uit je hand. Samen gaan ze mee op de scootmobiel en we genieten met zijn allen van onze tuin. Douchen vind Diesel geweldig, zolang het maar met de plantenspuit gebeurt. Klets met Diesel en je zult rijkelijk beloond worden met allerlei verhalen. Alleen...... je zult nooit begrijpen wat hij vertelt. Het lijkt wel Chinees en aan het hele verhaal is geen touw vast te knopen. Maar dat geeft niet en is heel grappig om aan te horen. Toen Diesel hier kwam waren brokjes het enige dat hij lustte. Inmiddels is er nog heel weinig dat Diesel niet lust. Maar zijn lievelingskostje is toch wel zo af een toe een frietje. Daar haalt hij de gekste capriolen voor uit.
Kortom, op zijn eigen manier is Diesel een geweldige vogel. In het afgelopen jaar heeft hij zeker ook zijn eigen plekje in ons huis veroverd en we kunnen ons dan ook echt niet meer herinneren hoe het was zonder Diesel.
Mijn vrouwtje en baasje zijn niet zo jong meer want ze zijn al opa en oma en daarom lopen er nog al eens kleine mensjes rond m''n boom. Er is er een bij die huilt tranen met tuiten als ik door de kamer wandel en dan gilt ze: 'oma, oma, daar komt Max'!!!!!!!! Ik trek me daar niets van aan maar ja dan komt mijn vrouwtje en die zet me natuurlijk weer terug op m''n boom. Ik heb het niet zo op die kleine mensjes, die verraden alles want ik mag niet over de vloer tippelen omdat ik nogal sloperig ben. Ik leef me uit op de plinten en een rieten mand met tijdschriften vind ik helemaal geweldig. Heerlijk zeg! overal vliegen de stukken heen. M'n baasje brult dan ''MAX!!!!!!!! NAAR JE BOOM!!!!!!!!!!!!!!!!! Nou daar heb ik ontzag voor want zodra hij uit zijn stoel komt ren ik al vlug vlug terug naar m''n boom.
Japie woont hier ook. Zij zit apart op een klein boompje omdat ik zo graag aan haar zit te frutselen. Ze is ook zo lief met haar mooiste blote buik van de hele wereld en haar gele kuifje. Japie vindt dat gefrutsel niet fijn en schreeuwt alles aan elkaar als ik lief tegen haar wil doen. Ik mag af en toe wel op haar kleine boompje zitten als ik maar niks doe!
En dan is Woody er nog. Woody is mijn dikke vriend. We zitten heerlijk samen te snavelen en op elkaars koppie te kriebelen. Allen moet ik dat een beetje voorzichtig doen zegt mijn vrouwtje want ik trek veertjes uit zijn koppie en dat mag natuurlijk niet. ''Maar zo doe ik het ook bij mezelf vrouwtje'' zeg ik dan. Maar dat schijnt ook niet goed te zijn want Woody ziet er mooier uit dan ik. Mijn buik is een beetje rafelig! Maarre!!......toen ik hier kwam was Woody ook zo hoor! Nog veel erger!!! Die had zelfs geen staart meer!!! En nerveus dat die toch was! Bar!! Nagels bijten en aan zijn gatje trekken. Nee hou maar op!!! En nu!!!!!! Er is geen mooier gaaitje dan Woody en dat komt door mij zegt mijn vrouwtje. ''Woody heeft door jou weer zelf vertrouwen gekregen'' zegt ze dan ''goed zo Max''!!!!!!! Nou ja! wat zelfvertrouwen is dat weet ik niet hoor maar als je daarvan gaat klikken kan ik het niet mooi vinden. Als ik dan weer eens stiekem door de kamer sluip naar die lekkere rietmand of als ik trek heb in een stukkie koek en mijn baasje niets in de gaten heeft dan gaat die klikspaan ''Woody'' op de boom zitten roepen; 'Max!!!!!! Naar je boom!!!!!! Max!!!!! Naar je boom!!!!!!!! Tja en dat hoort mijn baasje en dan is het gelijk uit met mijn uitstapje. Lieve mensen van de ''Moderne Papegaai'' ik heb het hier goed naar mijn zin. Ik ga nu stoppen!
Doeggggggg !!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!! Een pootje van Max!!!!!!!!!!!
Hierbij weer een update van Rambo, de 23-jarige grijze roodstaart die Mara in 2006 mocht adopteren. In februari hebben jullie nog kunnen lezen over Rambo's eerste wandelingetje door de sneeuw, maar na een hap sneeuw geproefd te hebben, besloot hij dat wintersport niet zijn ding is en ging hij zo snel als hij kon terug naar de keuken.
De afgelopen weken heeft hij nagedacht welke hobby hij dan moet beoefenen, immers: een moderne papegaai heeft ook hobby's! Na een paar keer mee te zijn geweest naar stal met baasje Mara, besloot Rambo dat paardrijden misschien wel leuk zou zijn. En nu is hij inmiddels zover, dat hij al staat te trappelen van ongeduld als Mara de fiets klaarzet en haar paardrijlaarzen aantrekt om naar stal te gaan:
Waar blijft ze nou.schiet toch een beetje op!
Eenmaal op stal aangekomen, gaat Rambo het liefst bij zijn grote vriend Memphis zitten. Die laat hem tenminste met rust zodat Rambo zich goed kan voorbereiden op het paardrijden:
Nadat de veertjes gepoetst zijn, is het tijd voor het echte werk: paardrijden !!!
Bovenop de rug van Memphis heeft Rambo een prima uitzicht en kan hij de andere paarden op stal goed in de gaten houden. Memphis heeft een andere hobby: eten. en dat blijft hij onverstoorbaar doen, zelfs met Rambo op zijn rug. Na een tijdje geeft Rambo zelf al aan dat hij de training vandaag voor gezien houdt, hij roept dan ' Ballenballen' wat zoveel betekent als haal me hier af, ik wil nu met de bal spelen. En dat is zijn 2e favoriete hobby.
Groetjes van Rambo en zijn andere paarde- en vogelvriendjes.
Halloo,daar is ze weer! Zie je willem? daar komt ze.....Dat is de dagelijkse begroeting als ik uit mijn werk kom. Gevolgd door een salvo van geluidjes en blij schuddende papegaaien. Geweldig toch? om zo begroet te worden!.Die 2 groene, ja die hebben heel wat verandering binnen dit gaaien gezinnetje meegemaakt. Eerder had Appie, de kleine geelkuif, het rijk hier alleen en terroriseerde het hele gezin. Met de komst van Freek en Willem, vroeger Jos en Amanzo genaamd, heeft hij leren delen en is hij stukken rustiger geworden. Drie vliegen in 1 klap dus.
Freek is een geelvoorhoofd amazone en Willem een blauwvoorhoofd amazone. Die twee waren en zijn nog steeds onafscheidelijk, alhoewel het stukje bij beetje minder wordt.
Freek en Willem hadden elkaar gevonden bij Saskia van de Dierenambulance in Purmerend. Ze kwamen beide uit geheel verschillende situaties, maar vonden elkaar erg aardig en probeerden steeds naar elkaar toe te komen. Daar zijn ze een setje geworden en daarom wilde de stichting ze eigenlijk ook het liefst samen plaatsen.
Eind September 2007 was het dan zover, ze verhuisden naar Oss. Maar goed ook dat ze met zijn tween waren met die dominante kaketoe buurman, samen staan ze sterk. Ze trekken dan ook het meest naar elkaar. Ze zijn graag samen buiten en douchen doen ze erg graag. Voor een wandeling zijn ze altijd te vinden. Voor een walnoot doen ze alles en ook fruit gaat er goed in. Harrisons laten ze nooit staan.
Na een paar maanden was er dan ook al steeds minder te zien van het grijze pyamaatje van Freek en nu , na ander half jaar vertoont hij helemaal geen plukgedrag meer. Freek is een temperamentvolle meneer terwijl Willem de rustige van de twee is. Samen vertellen ze hele verhalen en kunnen soms ook flink schetteren. Het zijn lieve vogels en zijn snel tevreden, ik zou ze nooit meer kwijt willen.
Kortom gezellige, vrolijke, gezonde, vriendelijke gaaien, mijn twee dikke vrienden!
Eind februari is bejaarde Lorita bij ons komen wonen en vrijwel meteen heeft ze onze harten gestolen !
Lorita was duidelijk moe toen ze bij ons kwam. Zo'n reis op de oude dag valt ook niet mee. De avond van aankomst vielen haar ogen echt dicht van vermoeidheid. Met wat LTC (love, tender and care), goede nachtrust en positieve beloning herstelde ze gelukkig snel.
Eigenlijk zouden wij alleen de eerste opvang doen, maar tja, zo'n bejaarde schat konden we niet meer laten gaan. Na overleg kwamen we erop uit dat ons huisje maar het laatste huisje van Lorita moest zijn.
Als bejaarde amazone heeft Lorita wat extra zorg en aandacht nodig. Dat ze haar rechter-pootje niet goed kan belasten maakt niet uit. Ze kan zich goed redden en is allerminst zielig.
Als ze overdag niet (lang) naar buiten kan doen we de daglichtlamp voor haar aan zodat ze toch vitamine D3 kan opdoen.
Douchen vindt ze best wel lekker maar het kost op haar oude dag ook best veel energie. Met name om weer op te drogen, maar dan krijgt ze de warmtelamp zodat ze goed op temperatuur blijft en het lekker behaaglijk blijft houden.
Slapen doet ze ook heel veel, maar dat is ook de leeftijd.
En buiten zijn, tja, dat is pas echt genieten ! Het lentezonnetje en wat wind door de veren doet haar helemaal druk worden. Je ziet dat ze het heerlijk vindt en wil dan ook eigenlijk niet meer mee naar binnen.
Lorita maakt het goed en begint al echt thuis te raken. Lachen en schateren kan ze als de beste. Ze heeft duidelijk plezier.
We zijn blij en trots dat Lorita een plekje in ons huis en onze harten heeft mogen vinden.
We hopen Lorita nog vele leuke jaren te mogen geven !
Bedankt, dat we Lorita hebben mogen adopteren.
Toen ze bij ons kwam was het de bedoeling dat het voor tijdelijke opvang was.
Ik weet eerlijk gezegd niet eens meer hoe lang het geleden is.
Ze was 17 jaar oud toen ze bij ons kwam.
Denk dat het 4 / 5 jaar geleden is.
Mercedes is geboren met artritis dat is ontstaan door voeding tekorten wat al kan zijn ontstaan bij de ouders.
Ze is vergroeid en kan dan ook niet lopen wel kan ze schuiven en klimmen.
Ondanks haar beperkingen is ze altijd super vrolijk.
In het begin was het wel even zoeken naar wat ze wel en niet kon.
Al gauw kwamen we er achter dat ze graag buiten is, met mooi weer gaat ze ook graag mee op de fiets, we hebben op het stuur van de fiets wat aanpassingen gemaakt.
Daar zit ze dan prins heerlijk te genieten van alles om haar heen.
Oehhhhhh hoor je bij elke bocht die we in gaan, dat is grappig om te horen als of er iets spannend gebeurt.
Ook kan ze heel grappig uit de hoek komen met haar opmerkingen en commentaar.
Ze zegt hele lieve dingetjes: héééé klein spookie b.v, maar ook onaardige dingen.
Daar maak ik op uit dat ze in het verleden bij mensen heeft gewoond waar ze met de ene een leuke band had en met de andere niet.
Ook is ze behoorlijk eenkennig, gelukkig is er hier niemand die daar wakker van ligt.
Het is niet zo dat ze een doelwit is van de overige gaaien, want die zijn wel snel.
Ze laten haar altijd lekker met rust, maar als zij de kans krijgt wil ze weleens aan de staart van de andere gaaien trekken.
Onder de douche vindt ze ook heerlijk ze wil er nooit uit.
Omdat ze haar rechter poot bijna niet gebruikt en haar tenen krom staan moeten we wel regelmatig de nagels vijlen, ook dat vind ze geen probleem.
Een nadeel van haar is dat ze niet in haar kooi poept en het heel lang ophoud tot ze eruit mag, helaas moet ik af en toe ook nog werken, ze kan ook niet los zonder toezicht als ze op de grond terecht zou komen is ze machteloos.
Als ze ergens is waar geen voerbakjes zijn ( b.v. als we gaan wandelen, strand)moeten we haar eten vast houden omdat ze dat zelf niet kan, als ze de kans krijgt probeert ze er ook nog van te profiteren en bied ze meteen haar kop aan, even kriebelen ja, hihihi
Lekker uitgekookt.
Zielig is ze echt niet en zo word ze ook niet behandeld, wel vind ik het jammer als ik de andere gaaien zie ravotten en spelen dat zij dat niet kan.
Van de tijdelijke opvang is niets terecht gekomen, zou mijn kleine spookie voor geen goud meer willen missen.
Zo gaat het dus vaak als de dochter des huizes thuis komt. Siep (voorheen Kliko) is nu al weer 3,5 jaar bij ons en is inmiddels dikke maatjes geworden met haar. Verder is het een echte Bonte Boer, die graag op zichzelf is. Hij laat zich zeker niet op zijn kop zitten en deinst niet terug voor zijn grotere huisgenoten, integendeel hij daagt ze wel eens uit! Hij is vaak ondeugend en weet heel goed wanneer hij iets doet wat niet mag!
Ook hangt hij vaak de clown uit door zijn vele gebabbel met dat heerlijke `smurfenstemmetje`, en hij leert nog steeds bij! Ook samen dansen met Gijs de grijze roodstaart is een feest! Verder speelt hij graag met kleine knuffeltjes en rollebolt ermee in een gekke bui over zn kooi. Buiten zitten is heerlijk maar wandelen hoeft voor Siep niet zo hoor.
Voor de andere gezinsleden is hij niet altijd even makkelijk en je moet eigenlijk altijd wel op je hoede zijn, maar...we zouden hem voor geen goud meer willen missen!!
Ik ben Tony,de rose kaketoe. Ik ben nu ruim een jaar geleden via de stichting bij mijn huidige bazinnetje gekomen,en ik moet zeggen ondanks mijn eigen kaketoe willetje ,gaat het erg goed met me! Ik zit overdag op de speelboom met Bobby , de grijze roodstaart die al bij Christel woonde toen ik kwam.Er woont hier ook een Polleke ,een geel voorhoofd amazone,maar die vind ik veeeeeeeeeeel te druk. Bobby en ik kunnen het goed vinden.Ik ben nog steeds wel een rare want ik zit het liefste ONDER een speeltje ,maar ja ben een kaketoe he!
Na het een paar weken te hebben aangekeken ga ik dan heeeeeeeeeeel voorzichig proeven en zo komen we iedere keer een stukje verder. Maar mijn bazinnetje en ik hebben alle tijd van de wereld . Een viendin van mijn bazinnetje is momenteel een nieuwe speelboom aan het maken voor buiten,want dat is nog niet mijn favoriete ding.Maar ik moet wel zeggen ze.Douchen vind ik ondertussen wel heerlijk!Al met al ben ik wel blij dat ik hier terecht gekomen ben.
groetjes Tony
Even een bericht van baby Pino
Het gaat heel goed. Hij is vandaag 1 februari 14 dagen bij me en wat is het een schat.
Pino eet goed, kletst en fluit de oren van je hoofd en stapt goed op. Hij is nergens bang voor . Ik heb hem dus met het huis en buiten kennis laten maken en dat was geen probleem. Pino vindt het buiten geweldig. Hij kijkt zijn nog donkere oogjes uit en ziet alles; vogels, vliegtuigen en de honden en de poes. Alles is interessant voor hem. Douchen vindt hij heerlijk.
Pino heeft al vriendschap gesloten met de andere 2 grijsjes en de bonte boer en de roodbuik.
Het is of ik Pino al jaren hier heb, zo vertrouwd.En Pino is ook heel lief voor mij en al de andere mensen die hij in deze afgelopen 14 dagen ontmoet heeft.
Het is een kleine kanjer waar ik vanaf de eerste minuut stapel gek op ben.
Rocco is alweer een tijdje bij ons, en is niet meer weg te denken in ons gaaiengezinnetje!
Hij heeft het prima naar zijn zin, hij kletst gezellig, en vraagt
bijvoorbeeld elke avond heel netjes of we een bakkie koffie willen.
Als we de kamer binnenkomen krijgen we een heel lief, Poeppieee te horen en voor hij
gaat slapen moet er natuurlijk nog even gekust worden, met een reuze smakgeluid erachteraan.
En zo kan ik nog wel even doorgaan. Rocco blijkt echt een kletsmajoor namelijk.
Rocco was in het begin wat terughoudend, maar heeft ondertussen geleerd dat het spelen op de boom echt heel erg stoer is! Vooral die oranje box vol met leertjes die er hangt is zoooo leuk!! Meteen als hij op de boom zit is hij ermee in de weer.
In zijn kooi hangen ook de nodige speeltjes die zijn ook niet ongeschonden uit de strijd gekomen.. Kralen liggen in duizend stukjes op de bodem van zijn kooi.
Tussendoor moet er natuurlijk wel even pauze gehouden worden, een stukje appel of banaan gaan er dan ook maar wat graag in! Meloen is ook favoriet, echt een fruitmonster dus.
Samen met zijn 'broers' en 'zus' maakt hij heel wat mee; Rocco is al een paar keer mee geweest, op visite bij oma o.a. en straks weer mee naar de camping! Lekker de hele dag buiten zijn, en visite krijgen van de kids op de camping die de papegaaien natuurlijk super interessant vinden! Lekker wandelen met de buggy in de bossen, en tussendoor nog wat appel snoepen, nou dat moet goed komen!
Dan kan Rocco meteen aan iedereen laten zien wat hij zo goed kan; Dansen! Hij kan hele liedjes samen met het vrouwtje fluiten, met bij behorend dansje, heerlijk gewoon.
Samen met Logan, die ook zo van muziek houdt is het hier een heel bewegelijk gebeuren soms.
Dino kwam bij ons in oktober 2007. Een rustige, tamme wat angstige, onzekere en ' de kat uit de boom kijkende' grijze roodstaart van 4 jaar. Wegens familieomstandigheden herplaatst.
Direct na Dino's arrivé aan ons adres zijn we naar de dierenarts gegaan voor chippen en geslachtsbepaling. Dino bleek geen Dino maar een Hilja te zijn.
Als prille papegaai eigenaren was het voor ons ook erg wennen en vooral veel leren hoe je het beste met zo'n dier moet omgaan. Natuurlijk hadden we ons goed ingelezen en voorbereid maar praktijk ervaring hadden we nauwelijks.
Ondanks alle goedbedoelde inspanningen ging ze na een aantal maanden plukken. Na een workshop en bezoek bij de vogelarts in Meppel werd ons duidelijker wat we niet helemaal goed deden en sindsdien gaat het eigenlijk een stuk beter met de dame.
Nu 1,5 jaar later, is Hilja een veel stabielere en vooral blije papegaai! Nieuwe dingen zijn nog steeds een beetje eng. Ze heeft er bijvoorbeeld een half jaar over gedaan om te leren dat een tak leuk is om aan te knagen. Maar met veel geduld komen we elke keer een stap verder.
Ze gaat elke dag mee naar het werk van Mardou, een dierenartspraktijk, waar ze alle soorten katten kan nadoen (een bange, blije of boze kat kan ze heel goed onderscheiden) en veel interactie heeft met de clienten. We krijgen alleen maar positieve reacties, de mensen vinden het geweldig. We grijpen dit meteen aan om goede voorlichting te geven over het hebben van een papegaai en helpen zo ook papegaaien die al in bezit zijn maar niet de juiste voeding en verzorging krijgen.
Basje
Dagelijks wandelen hoort er bij. Frisse lucht, de zon en de wind door je veren voelen is heerlijk. Tijdens de wandeling is er altijd wel wat te zien. Zoals een haas, eendjes en andere vogels.
